φθάσαμε στην ανάρτηση αριθμός 2019, την χρονιά όπου το μόνο μου πραγματικά εναπομείναν αίμα δεν ήθελε άλλο και μας άφησε, δεν ήταν σοκ αλλά κείνη η μέρα, σαφώς...έκτοτε έχουν περάσει καιροί με αναλογισμό, τι ήμασταν, τι υπήρξαμε τι αφήσαμε, τι θα αφήσουμε... αντικειμενικά μιλώντας, μου απέσπασαν βιαίως το άλλο μου μισό,ο Γιώργος και του λόγου μου δεν είχαμε απωθημένα, μεγαλώσαμε σε μία οικογένεια πυρηνική, με την χαρά μες στο σπίτι, φωτεινή ως τα λουλούδια της μάνας μας, με την πλείστη όση αγάπη, στοργή κι ενδιαφέρον, την λέξη δηλητήριο μάθαμε στην πορεία του βίου μας εκατέρωθεν, μάλλον ουδέποτε την αντελήφθημεν, δυστυχώς, ο Γιωργής, έπεσε σε δηλητηριώδη ύδατα, δεν τον άγγιξαν προφανώς, αλλά, ο περίγυρός του το εισέπραξε...
-μεταξύ 1999 και 2003 δεν γνώριζα πού πατώ και πού πηγαίνω, θεώρησα πως όλα είχαν συμβεί, τα υπόλοιπα θα ήσαν χάδι, ήρθε το 2005 για το αποτελείωμα, ένα περασματάκι το 2013 και έλεγα: θα φύγω, θα γράφω, θα μεταφράζω, θα κολυμπάω... αμ, δε!!! από τώρα, το ξαναπιάνουμε από την αρχή, όλη η γνώση, να ξαναφτιαχτούμε εξ υπαρχής, έστω και λειψά, andiamo
''Πλάι σου ο καφές
κρυώνει // κι ως τα ματόκλαδα το δάκρυ, / τρέμει η σκέψη σου στο νου μου. / Τα
δαχτυλίδια του καπνού μου / ακούω να ξεφτάν στην άκρη // σκύβοντας για να σε
φιλήσω: / φοβάμαι - μη δεν σε ξυπνήσω.'έ'
ad... 1994...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ, Catalogue
Raisonné 1-4 (άπαντα τα ποιητικά)
https://www.youtube.com/watch?v=__R-r2t0vSU
ως απαξιούσα χαζοχαρουμενίαση, η σχέση μου με την eurovision υπήρξε δις: Αύγουστος 1974, Πόρτο Πορτογαλίας, σε μία τηλεοπτική οθόνη κάτι χορευτικά και σε ραδιόφωνο η Μαρινέλλα: "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου", με πουκάμισα τζιν, 2005, σε γύψο από ονύχων ως κορυφής, με είχαν μετακομίσει στο σαλόνι με την μεγαλύτερη τβ, με χαμηλομένον τον ήχο χάζευα ένα κορίτσι με άψογα πόδια κι έναν ρυθμό απολύτως αδιάφορο' 2021είδα λίγο από αυτό το αχρείαστο πανηγυράκι, αν με ρωτήσετε, το El Diablo, first, προσομοίαζε με πλείστους άλλους ισπανικούς ρυθμούς αλλά είχε και νακ...
