JAN SKÁCEL
ΜΠΟΡΑ
Θά ’ναι αλλιώς και μην το ρωτάς καθόλου
σαν βελανιδιές στης λίμνης το βυθό βουλιαγμένες
στο αμίλητο κενό θα συνηθίσουμε
όπως και στο όρθιο σκοτάδι
των ημερών σου οι μπόρες έπεσαν σε βράχια
και ξέσπασαν στη ρεματιά
η προαίσθηση έμεινε των μελλόντων ανάμνηση
κι ο έρωτας κι ο θάνατος μοιάζουν κι οι δυό τους τόσο
παντού στην πόλη παίζουνε όργανα εκκλησιαστικά
και γαλάζια πουλιά ποτίζονται στις λούμπες
οπού ’χει στραγγιστεί από τον κεραυνό η βροντή
Μετάφραση: ©Γιώργος Κεντρωτής.
http://www.ammanu.edu.jo/wiki1/es/articles/j/a/n/Jan_Sk%C3%A1cel_624e.html
https://youtu.be/UbCmg7bul_0
