αν εξαιρεθούν οι θάνατοι γονιών κι αδερφιών, κάποτε και ξαδερφιών πιο αγαπημένων,διότι εκεί μιλάμε για έναν πραγματικό αλλά και νοητά απτόν ομφάλιο λώρο, όταν κάποιος πεθαίνει, τις δικές σου μνήμες ανασύρεις, έτσι κι εδώ: "Ξημερώματα", 1972, Αύγουστος τέλος, Μαρινέλα, μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί, ραγισμένο ήταν, ό,τι κι αν μου έλεγε, αυτό στο μυαλό. Καληνύχτα σε ένα ακόμη κομματάκι των δικών μας αναμνήσεων, καληνύχτα σε "αυτό το αγόρι που το έχω αγκαλιά", με το κεφάλι όμορφο σαν του Ερμή, τα πελώρια αγνά μάτια, με τα τόσα τραγούδια που έθρεψαν την εφηβεία μας. Καλή σας νύχτα κύριε Γιάννη, χαμηλότονε, σας ευχαριστούμε για την γνωριμία, σας ευχαριστούμε για την ζώσα ζωή.
https://www.youtube.com/watch?v=4h0vIObPZUs
* τα περισσότερα από τα τραγούδια που έγραψε ή ερμήνευσε άλλων ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι χασάπικος, λογικό, κυριαρχεί σαν ρυθμός, περισσότερο από τον ζεϊμπέκικο, μαζί με το τάνγκο, είναι κι ο δικός μου αγαπημένος ρυθμός
https://www.news247.gr/koinonia/pethane-o-giannis-poylopoylos.7701083.html
https://www.youtube.com/watch?v=vxgKEyguw0Q αυτό!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=vxgKEyguw0Q αυτό!!!!
