cult από αρχής ως τέλους, αυτό έλεγα και στην Γλυκερία, σε λίγα χρόνια θα θεωρήσαι cult (ήσαν-είναι, κι όχι μόνο οι δυό ευτυχώς....)
τα γνωστά και τεθλιμμένα, τα παιδάκια της εξουσίας στέλνουν τα χαιρετίσματά τους (τώρα που το σκέφτομαι: η κύριος Νιόνιος διατί δεν ομιλεί?, μήπως ασθενεί? ας μην γίνουμε ασεβείς). Οι ιδιοφυώς ταλαντούχοι inner μόνο με τον εαυτό τους αναμετριούνται, οι ρέστοι, μακριά, μας λερώνετε το κατώφλι- {λένε}.
Κατεβαίνει ο πήχις στην δική μας γενιά, με τις υγείες μας.
ένα μόνο ξέρω: τους καλούς αθρώπους, το σύμπαν καλεί στις αγκάλες του νωρίς, αποσυρμένοι ήσαν, έτσι κι αλλιώς, από το βορβορώδες πλήθος των -εσμών.
Γειά χαρά κύριε Δημήτριε, κράτα και καμμιά θέση κειπάνω, στον Σείριο που έχει παιδιά, κατά προτίμησιν, αποφωνώντας:
