μάτια λυτά

Θερμότατες οι ευχαριστείες στον φίλτατο ποιητή Ανδρέα Καρακόκκινο και το βιβλιοφιλικό του ιστολόγιο για την αβρή κίνηση, τον κόπο στην ανθολόγηση και την ευγενικότατη φιλοξενία: 

https://whenpoetryspeaks.wordpress.com/2018/01/11/%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B7/

‘Ο.τι σπείρεις, θερίζεις

Ο Χρόνος πήρε

τις Ώρες αγκαλιά

κι εξατμίστηκαν

σε μικρομόρια σκόνης

θολής και γκριζωπής.

Ούτε σύννεφο αξιώθηκε να γίνει

ούτε βροχή.

Μέχρι να γυρίσω να κοιτάξω

είχε μείνει

το σκέλεθρό μου όρθιο, εξ απεναντίας,

να με ανακρίνει στυγνά

Να με ψέγει σκληρά

για τις κραιπάλες

και τις χιλιάδες εξαφανισμένες ώρες

της διανοητικής ραστώνης.

Για τα θυελλώδη μεθύσια

με Νιρβάνα σε ύποπτα μπαρ.

Έτρεξα να χωθώ

σ’ έναν τάφο

απ΄τη ντροπή μου.

Γιατί δε χώραγα,

μια σταλιά άνθρωπος;

Φεβ. 2008

"Έπεα πτερόεντα?" Δεκ.2009, εκδ. Gutenberg, σειρά Λάλον ύδωρ-Τυπωθήτω