η φωτό από τα σημερινά Θεοφάνια στην πατρίδα, της έφηβης και πολυτάλαντης Αναστασίας Βασιλείου, κορούλας του φίλου φωτογράφου Τάκη Βασιλείου.

Τα παλιά τα χρόνια, όταν είμασταν παιδιά, στην ίδια εξέδρα ήταν ο μητροπολίτης Σεραφείμ (χρόνια πολλά-πολλά στ' Ανάπλι), με την άσπρη του γενιάδα και τα ασπρόχρυσά του άμφια, με εντυπωσίαζε πάντα, όταν ήμουν μικρή-μικρή, λένε πως του έπιανα το γένι και δεν ήθελα να το αφήσω. Ένας από τους πρώτους που πέφτανε στη θάλασσα, συνήθως παγωμένη-μπούζι, στην Παραλία, μπρος από το καφενείο του Κουτσομήτη, στην Πλατεία των Τριών Ναυάρχων, ήταν ο πρώτος από τους πρωτοξαδέρφους, ένας ξανθός, δίμετρος σαν τον πατέρα του, αθλητής (στην οικογένεια, οι μισοί ήμασταν ξανθοί). Συνήθως έπιανε τον Σταυρό, πανηγυρικά, εμείς χαιρόμασταν. Ύστερα, ακολουθούσε πατροπαράδοτο γλέντι στο σπίτι τους, ένα τετράγωνο από την Παραλία, απέναντι από την ενορία μας Παναγία, που τελείωνε πάντοτε με μία από τις θρυλικές τούρτες της μάνας του,πρωτότοκης αδερφής του πατέρα, ήταν γαρ κι η γιορτή της, την βαφτίσαν Θεοφανώ -στα τεφτέρια της μάνας μου με φαγητά και γλυκά, οι συνταγές για τούρτες της θείας δεσπόζουν-