"και άξαφνα κληθήκαμε να βγούμε έξω από τα λόγια" (πώς και γιατί βγαίνεις έξω από τα λόγια? τι σημαίνει "λόγια"? τι θα πει "εντός", τι θα πει "εκτός" ποιες δυνάμεις μας εγκλείουν και σε ποιους χώρους, ιδεατούς? πραγματικά εγγράψιμους, ποια χέρια και ποιοι νόες τους εγγράφουν? πού είναι τα τείχη, ποιοί ορίζουν τα όρια, τι σηματοδοτεί ένας ήχος, τι σημαίνει "ήχος", σε ποιάν ηχώ παραπέμπει?, μία συλλαβή, ένας εν δυνάμει στίχος?) είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που θέτει αμέσως κι ευθαρσώς η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου στην νεόκοπη συλλογή της "Αφόρετα θαύματα" εκδ. Κέδρος 2017, ξεκινώντας μιαν εξαιρετικά επίπονη ανάγνωση σε ένα σύνολο περίκλειστο, το οποίο η ποιήτρια (από τις ελάχιστες φορές που θα μπορούσε η γράφουσα να κάνει αποδεκτόν τον τόσο αμφιλεγόμενο στην εποχή μας όρο) θέλει μεν ανοιγόμενο αλλά το σύνολό του της ξεφεύγει και πάει να διαπλωθεί εκεί όπου εκείνο καλλίτερα αντιλαμβάνεται, στην σιωπή...

Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου:

ΤΟ ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ

Και άξαφνα κληθήκαμε
να βγούμε έξω απ’ τα λόγια
σαν να χωρίζαμε το σώμα μας
από τη λύπη που του αναλογούσε
σαν να αφήναμε να γλιστρήσει η μουσική
έξω από το λιμπρέτο
ν’ αρχίσει η άγρια μοιρασιά της θάλασσας
που απότομα τραβήχτηκε
και της στεριάς που μεγαλύνθηκε
να υποδεχτεί ξενιτεμένους.
Δεν έχω τίποτα να θυμηθώ
ανυπεράσπιστη
μέσα στις λέξεις περπατάω
κι οι στίχοι που μου δόθηκαν
ούτε ένα φόνο δεν εξιχνιάζουν
μόν’ άχραντοι κι ανεκλάλητοι
κοιτάζουν το μαρτύριο πίσω από το τζάμι
μπλέκουν τα ξένα κρίματα
με την ηχώ καινούργιων ονομάτων.
Κάτι κακό δακρύζει μες στον κήπο
το περιστέρι αδύνατο
ν’ ανοίξει τα φτερά του
απόκρημνες σκιές
διαστέλλονται και εισχωρούν
και με το σχήμα που έλειψε
την τρικυμία της σάρκας αναβάλλουν.
Άλλος κανείς μαζί μ’ εμάς
μονάχα το φθινόπωρο
κι ό,τι εγγράφεται αθέατο εντός του
αθέατο σαν γνώση που δεν λέγεται
σαν έρωτας αμήχανος
έκπτωτος απ’ το μέλλον
γιατί
αν δεν βρεις το κέντρο σου
αν δεν μπορείς
την άθλια τούτη αποδοχή
να την εξασφαλίσεις
πώς τ’ όνομα που γράφεται
εντός σου να φωνάξεις
δίχως κουπί και άνεμο
να πλεύσεις στη γαλήνη;

ΕΥΤΥΧΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ
"Αφόρετα θαύματα", Κέδρος 2017

-μέρος εν δυνάμει ανάγνωσης μιας συλλογής πυκνής σε νοήματα και έννοιες ποιητικής-