15/6/17

αυτά τα παιδιά

ξέρω, είναι οι Ρομά και το Μινίδι, τα Λιόσια κι ο Ασπρόπυργος, το γυφτάκι μου στην συμβολή Κύμης και Ηρακλείου, όλο το αφήγημα και πολλές οι κοινωνιολογικές αναγνώσεις, το να χάνει αδόκητα ζωή ένα παιδάκι 11χρονο, ξέρω, είναι το Λονδίνο κι ένας πύργος πυρέσσων, εκατοντάδες ζωές χαμένες από ανάλγητους που βγάζουν από την μύγα ξίγκι κι αν χαθούν και καμπόσοι φτωχοί μουσουλμάνοι, σκοτούρα τους (και κάποιοι ανιστόρητοι να λένε πως είναι αναβαθμισμένη περιοχή, όλως τυχαίως, δημοσιογραφίσκοι)
ξέρω, η άγνοια είναι τόσο εγκεφαλικά ανεπαρκής (να κάνεις εκπομπή στην ΕΡΤ, να έχεις καλεσμένο τον Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο,  του "Νεκροταφείo πιάνων" να σου λέει πως έρχεται καλεσμένος στο ΛΕΑ και να ρωτάς "τι είναι ΛΕΑ", ναι, καραμήτρο μου, η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας στις εθνικές οδούς, αυτό είναι ΛΕΑ, (αυτούς, τους πληρώνουμε εμείς!!!!!!, άσχετοι, αστοιχείωτοι, ούτε έναν μισθό δεν λένε να υπηρετήσουν σωστά, ακόμη και χρησιμοποιώντας τα ελαττωματικά διαδίκτυα για στοιχειώδη πληροφόρηση πριν να βγουν στο γυαλί με την αυτάρεσκη κοιλάρα τους, έχοντας το  απύθμενο θράσος να βγαίνουν αστοιχείωτοι και να χαριεντίζονται, ζητώντας από την "βοηθό" τους να τους "φωτίσει" -και τι είναι ακριβώς η συνάδελφός σου, καραμήτρο? δεκανίκι της παντελούς τεμπελιάς κι άγνοιάς σου?- αυτούς τους διαχρονικώς πως άχρηστους, τους πληρώνουμε εμείς, με τις δικές μας περικοπές, για άντε μου λίγο, πια!!!! ) και να μην ονοματίζει κανείς την πάντοτε μεταφράστρια του Πεϊσότο, Αθηνά Ψυλλιά, ε μα, φυσικά, μεταφραστής ίσον ο κανένας, λες και θα υπήρχαν τα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας χωρίς τους μεταφραστές, όπως έλεγε κι η φίλη μου η Μελίνα, "παιδί μου, Παπαδάκης ίσον ανωνυμάκης"
ευτυχώς που συναγελάζομαι με ξύπνιους και καλλιεργημένους ανθρώπους.....
λοιπόν, για να μην αρχίσουν τα ψυχοφάρμακα (για τα οποία δεν έχουμε καν τα λεφτά), πώς και πώς να ξαναδούμε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τ' άλλα τα παιδιά
https://youtu.be/nFqxgnaR5n8

https://youtu.be/wRGcxjFnO0c


αυτό το lay up (το "σπάσιμο της μέσης") έκανε τον Βίκτωρα να πετάγεται πάνου μπρος στην ασπρόμαυρή μας Uranya, το σημερινό βίντεο δεν έδειξε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην τιμητική κερκίδα, κρίμα, μέρος του ντεκόρ κι αυτός, για μοναδική φορά το παιδί (μεγάλωνε) ανέβηκε στην μηχανή (με κράνος, φυσικά), για μοναδική φορά κάναμε τετρακάβαλα για την Ομόνοια, κάναμε τον γύρο του θριάμβου και βλέπαμε πολλά παιδιά να ρίχνονται με τις μηχανές τους στα νερά της Ομόνοιας, το ξημερώσαμε, για μοναδική φορά, νιώσαμε μέρος ενός συνόλου πατρίδας που ήταν περήφανη για κάποια παιδιά της, για μοναδική φορά, ή χρόνια μετά,  ξέραμε πως δεν είμασταν μονάδες αλλά σύνολα. 

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...