13/6/17

τα νέα του Αντρέα



Η μνήμη λυπημένη
χαράζει τον Ιούλη
βαθιά στις φλέβες του
κι αφήνει ένα δάκρυ
σε ρημαγμένα σπίτια
τυλιγμένα σε αναρριχώμενα
συρματοπλέγματα
και στο άρωμα της λεμονιάς
που περιπλανιέται απορημένο
το γιασεμί μου στην αυλή
θολό μέσα στο χρόνο
ανθοβολεί ακόμα πίκρα


                              Στην Ευτυχία Κaρακόκκινου

 

Μέτρησα ξανά τους ήχους

που σημάδεψαν ζωές

μου βγήκανε φέτος τριάντα έξη

θυμάσαι;

η βοή απ ουρανό και θάλασσα.

ο  θάνατος

που σημαδεύει με το δάκτυλο.

η αγωνία για το χρώμα της φρίκης.

οι κραυγές της Εκάβης

ο θρήνος σου

κι ύστερα η σιωπή

των διαχωριστικών γραμμών…

 

μόνο το πικραμένο σου χαμόγελο

λείπει…

 

      Οδοιπορικό 

 

Ο χρόνος σταμάτησε

στη εποχή της θλίψης

κι άφησε ένα δάκρυ

να μουσκεύει τη μνήμη

σε κάθε οδοιπορικό

πίσω απ’ το συρματόπλεγμα 


      
Ανεκπλήρωτα

 

Ένα ταξίδι

πέρα από τα σύνορα

των ονείρων

εκεί που η ψυχή αφήνεται

να αιωρείται

ανάμεσα

σε ανεκπλήρωτες

επιθυμίες

δρόμων που

δεν περπατήθηκαν

και στιγμών που σβήστηκαν

από κόκκινη βροχή

ένα ταξίδι

κι'  ένα χάδι

σ' αυτά που δεν έζησες

τ ' αγγίζεις

τα βουτάς στη καρδιά σου

κι αφήνεσαι στο μεθύσι

των συναισθημάτων

και της λεμονιάς 





Η πόλη κοιμάται

Η πόλη κοιμάται
με το κεφάλι ακουμπισμένο
σ’ ένα τσουβάλι
παραγραφέντα όνειρα.
Τα χέρια της κρέμονται
στις γωνιές των δρόμων
ξόανα σε τάφους
αποτεφρωμένων λέξεων.
Λυσσασμένα σκυλιά
περιφέρουν το σώμα της
σε πικραμένες αυλές
και ξεραμένα παρτέρια.

Όταν ανοίξουν τα μάτια
δεν θα ‘χει απομείνει δάκρυ.
~~~~~~~~~~~~~~~
Σαν του παλιούς χαρτοκλέφτες

Παίζεις με σημαδεμένες
λέξεις
σαν τους παλιούς 
χαρτοκλέφτες.
Αφήνεις κλεμμένους στίχους
στο τραπέζι,
πάντα σε σχήμα καρδιάς,
τους βαφτίζεις έρωτα
και κερδίζεις τη παρτίδα.
Χειροκροτείς τον εαυτό σου
για τη νίκη
ανεβαίνεις στο βάθρο
του νικητή
καμαρώνεις τη μοναξιά σου
και χάνεις το παιγνίδι
της ζωής

*


ο περίπου συνομίληκός μου Αντρέας Καρακόκκινος καταθέτει την τρίτη του ποιητική σοδειά στο πειρατικό του κάπταν Τζίμη. Μία αίσθηση τίμια, μία στιχοπλοκία γοητευτικά υπαρξιακή, ένα συνεχές εκκρεμές μεταξύ της Μόρφου που τον έθρεψε και της συμβασιλεύουσας που τον θρέφει, ο Αντρέας καταθέτει ευγενικά εκτιθέμενος εικονοποιίες εαυτών και αλλήλων, ένας ευγενής στιχοπλόκος, ένας δια~νοών ταξιδευτής στις θάλασσες της Μεσογείου, πάντα πειρατώντας, πάντα αναζητώντας, πάντα ανα~συνθέτοντας το ποιητικό ζειν, στην εναγώνια αναζήτηση του ζεν.

Εκθέτει το μέσα για να ξεφύγει από το έξω, δηλαδή, για να  πειραματισθεί στο πειρατείν της έσω πλεύσης.

α, ως ευπατρίδης Κύπριος της συμβασιλεύουσας, διατηρεί βήμα για την προβολή όσων σύντεκνων του αρέσουν, τον ακολουθούμε με χαρά, είναι μία τίμια φωνή που αξίζει την μέγιστη προσοχή


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...