σε καποια απο τα εξ ων συνετέθημεν

προκαταβάλοντας παρελθόν ερμητικά κλεισμένο πίσω από ατσάλινα κάγκελα:

Έφτιαξα

πολλές τσακίσεις

στον ολοκαίνουργιο χάρτη μου

για να ‘χω να λέω:
 «πάλι ταξιδέψαμε φέτος».-

-σε παραδείσους λάθρα.-

Λεκτικώς ακροβατώ

στο όριο του εαυτού μου

συνωστιζόμενες λέξεις

που δεν λένε

να βρούνε τον δρόμο τους

                                                                                                                                                                                                                                                                     ολβίως αποθνήσκω.

Η πεποίθηση

ότι δεν τα κατάφερα

                                                       διαιωνίζεται διακτινιζόμενη

στον αέρα.

2009

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ηχηρά στραφταλίζει το είναι μου

στη μιμική γραμμή της μνήμης.

~~~~~~~~~

Η αίσθηση

του εγγύς θανάτου

τανάλιες

στις ανάσες μου.

2011

…Βρέχει μάτια, βρέχει σε μάτια και τα δάχτυλα, κοκκαλωμένα κι αυτά. Η γλώσσα, αμίλητη.εμείς σκουπίζουμε σκούρα γης, αν καρπίσει, κάρπισε, αν δεν, σκουπίζουμε μάτια, η θέση σε δοκιμαστικό σωλήνα φορμόλης.

                                                  

~~~~~~~~~~~

                                                     χτυπάνε τα ναρκοπέδια

ένα προς ένα

τροχιοδρομούνε

σε τοίχους παλιούς

βαράνε οι σφαίρες

με άσφαιρα

\ποιοι κάλυκες;/

σε ζόρικες

αισθήσεις του νου.

Ασπρίσαν κι οι αρθρώσεις

Για πες,

οι κουρούνες

πάντα μαύρες δεν ήσαν;

Ε, γι’ αυτό

το γαλάζιο τ’ ουρανού

μούλιασε στα γκρι-

 Οκτ. 2014

 Δεν το ’ξερες αγάπη μου;

Η τύχη μάς εξώνει απ’ τα νερά της

δεν το ‘ξερες αγάπη μου

πως όλες οι αγάπες είναι από πηλό;

Τι κι αν μια ηλιαχτίδα πίνει νερό στ’ όνομά της

τα κόκκαλά  μας σπαρμένα στο βυθό.

                                                                      'Ατιτλα ψεύδη

Οι ιστορίες χαράζουν ευθείες



ή τεθλασμένες

ή γωνίες

στην κόχη των ανθρώπων

στο απυρόβλητο

οι επιθυμίες

μετά τον πυροβολισμό

Οι ιστορίες

να ιστορούν

παρακαλώ

τις απουσίες μας

εκτός σκοπού

εντός προθέσεων\-

Φλεβ. 2012

Η απόσταση από το ποίημα:
μία τρύπα

                         κι ένα δίκοπο

Βίγλα

                  Λείπω

                                                      από τις γωνίες

όπου

                                           καιροφυλακτείς

                                                                 σπασμένες ανάσες.

Με σπάνιο ντύμα

και περίτεχνο περίβλημα

κρύβονται

τα απλά υλικά

της ύπαρξής σου.

 

Στα εξ ων συνετέθη

να σε δω…

                                  Εκεί σε θέλω.-/

2012

 Πειραγμένος καιρός

                                                                                                       Περασμένος καιρός

                                             στο εύρος του θανάτου

                                                                                                                     κι οι λεϊμονιές δεν βγάναν άνθια,

                                                                                                                                              ζορίζονται.

                                                  Πειραγμένος καιρός

                                                                                                           στο νεύμα του θανάτου.

                                                                         Ξεχασμένος καιρός

                                                                                                                                                                        στο νήμα του θανάτου.

                                                                                                                                    

                                                                                                            Δεν υπάρχουμε πια.

              Χαθήκαμε.

                                                                                         Νυχτωμένος καιρός

                                                                              στο χάδι του θανάτου.

                                                                               Οι ιστορίες κουράζονται,

                    δε μπορούν άλλο

                                                                                                         ξαποσταίνουν στο παγκάκι

                                                                                   γυμνό από περίγυρο.

Ούτε μπρος έχει

ούτε πίσω.

                            Οι ιστορίες

                                                                                                   απλώνουν τα κύτταρά τους

                                                                    κατά μήκος

και παραδίνονται

                                                                                                                                   στο άγγιγμα τ΄αγγέλου.

Λυπημένος καιρός

                                                                                                                                                    στο άγγιγμα τ΄αγγέλου.

 2010

Χτίσιμο

           Χτίζω τοίχους

                                   με κλαδιά ελπίδας.

                  

  Δάση αναγεννώνται

                                               εκ της τέφρας αυτών.

                                                                                                        Κομμένοι κορμοί

                                                            καλύπτουν τον τοίχο

 ξεπερνούν τον δικό μου

χτίζουν μνήμες, ελπίδες,   

                                                                                        ψέμματα.

                            Δεν μπορώ να τον διαβώ

                                                                            κλινήρης τελώ.     

2010

-Απάνθισμα από τρεις συλλογές εν τω άμα, τα κλόπυς: © ΑΡ

* Η μητέρα μου Τερέζα θα γινόταν σήμερα 98 χρονώ, για κείνην, λοιπόν, αυτό...