Κι έχουμε μια χειρότερη ζωή.
Κι η γενιά μου θα πεθάνει απογοητευμένη, φτωχυμένη, πικραμένη, και νωρίς, χωρίς ικανή ιατρική κι υγειονομική περίθαλψη, με συντάξεις πείνας, έχοντας κάνει τα μύρια λάθη σαν γενιά (η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, μόνο που δεν το εξαργυρώσαμε αργυρώνητα όλοι μας και δεν απολαύουμε πλείστων όσων προνομίων που κάποιοι πιο ξύπνιοι, πιο ευνοημένοι ή πιο "έτοιμοι από καιρό" το έπραξαν εγκαίρως...).
Είμαστε πρώτα και πάνω απ' όλα πολίτες. Για τούτο και σήμερα, απαξιώνοντας "ηρωϊσμούς", αναγωγή ενδεχομένως και "τυχαίων" γεγονότων, κάποιοι πάλι θα προσπαθήσουν να βγάλουν "από τη μύγα ξύγκι" κι απ' τον πόνο μιας μάνας που έχασε άδικα το παιδί της να έχουν ακόμη και κομματικά οφέλη, λέμε να πούμε:
Για να ηρεμήσουμε, παιδιά: ένα παλληκάρι χάθηκε άδικα αλλά το σπυρί του νεοναζισμού αφόρμισε κι ίσως σπάσει, "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή" αλλά σ' εμάς αναλογεί και κάθε που βλέπουμε το ποσοστό του νεοναζισμού στην Ελλάδα να υποχωρεί έστω και κατά ένα χιλιοστό εμείς έχουμε γιορτή (δεν έχουμε πια λεφτά για σαμπάνιες, ένα απλό κρασί αρκεί).
Δεν ηρωοποιούμε τον Παύλο Φύσσα, τον τοποθετούμε στο σωστό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο. Είμαστε μαζί με τη μάνα και τον πατέρα του αλλά αγαλματάκια κλπ κιτς.... τι να πούμε...
Μετράει το ότι κατέβηκε κόσμος σήμερα στους δρόμους γιαυτό, αλλά η εποχή του Αντρέι Βάιντα και του φίλμ του "ο άνθρωπος από μάρμαρο" έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
http://www.newsit.gr/ellada/syllalitira-kai-poreia-gia-ton-fyssa-sto-keratsini
http://youtu.be/kiuasdiQT6k
κι ας θυμόμαστε πάντα τον Μιχάλη Κατσαρό (εμείς, οι γηραιότεροι που μας έλαχε τύχη αγαθή να μας έχει σφίξει το χέρι):
Μιχάλης Κατσαρός
Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
