c' eravamo tanto amati
https://www.youtube.com/watch?v=lQ5v-5FkLts
1971 τότε που ένα πιτσιρίκι λονδρεζάκι χόρευε στη βροχή
η απίστευτη ΔΕΗ μας έκοψε την ανάσα σύριζα πάνω στο Βάλς του Κάιζερ, έπετο ο Ωραίος Γαλάζιος Δούναβης και το enore:
https://www.youtube.com/watch?v=hIPiRymSfh8
ww.youtube.com/watch?v=YzdAI3kseTg
*τα κύματα του Δουνάβεως πρωτάκουσα στα τέσσερά μου από την μητέρα της ως σήμερα κολλητής μου, της Δεσποινιώς, σήμερα την ελέμε Ντένα, της κυρίας Κατινούλας, μιάς υπέροχης κυρίας, την χάσαμε το 2012, στα 8 μας με το Ντενάκι, μου τα δίδαξε υπομονετικά, με την γλύκα που μόνο κείνη διέθετε, μιαν ευγένεια αλλοτινής αστικής καταγωγής, ας αφήσουμε που μας πήγαινε με την Δέσποινα με το Κτελ στ' Άργος για να κάνουμε ρυθμική.https://www.youtube.com/watch?v=BD7iUoJP5pc
έτσι, όταν στο Ωδείο -σήμερα το ξαναλένε Βουλευτικόν- είπα στην δεσποινίδα Στέλλα, την δασκάλα μας του πιάνου, Θεός σχωρέστην, πως ήξερα τα κύματα του Δουνάβεως, με κοίταξε στραβά -ως γνωστόν στους Αναπλιώτες, δεν υπήρξε εύκολος άνθρωπος-είχα κάνει ένα σωρό πρόβες στο σπίτι των Δημοπουλέων, στην άλλη άκρη της Πλατείας μας, με την κυρία Κατινούλα, το ηύρε απλώς καλό και μ' έναν μορφασμό είπε: "με αυτό θα πάς στις εξετάσεις", με αυτό πέρασα τις εξετάσεις πιάνου κατωτέρας, φυσικά, όχι και πρώτη-πρώτη, ήταν εκεί κι ο δυστοπικός μαέστρος Βασίλης Χαραμής, στο απέναντι καμαράκι αριστερά, αυστηρός και βλοσυρός ως να πεθάνει...σιγά που θα μου έβαζε καλόν βαθμό.... για την ιστορία, έφθασα ως την Μέση, μετά εγκατέλειψα, η συνέχεια στα μουσικά όργανα ήταν η κιθάρα.... Κάθε φορά που ακούω τα κύματα του Δουνάβεως, αναθυμούμαι την μικροσκοπική κυρία Κατινούλα, καθισμένη στο ταμπουρέ της άκρη-άκρη και τα μικροσκοπικά της δάχτυλα να πετάνε στα μαύρα του πιάνου. κείνη μου έμαθε τα δύστροπα κι υπέροχα των μαύρων στο πιάνο... μου έλεγε πως ο Μπετόβεν με αυτά έπαιζε και μεγαλούργησε...
**Η ανάρτηση για την κυρία Κατινούλα Δημοπούλου, μία σπουδαία Κυρία τ' αναπλιού, πάντα θα την θυμούμαι με γλυκύτητα, όλο το αλλοτινό Ανάπλι, θαρρώ, μία σπουδαία Κυρία, μία πολύ νέα τότε γυναίκα που αψήφισε τα σχόλια του καιρού της, ανέλαβε το εργοστάσιο του πατέρα της "Κρίνος", όταν εκείνος πέθανε νωρίς, το διηύθηνε με στιβαρό και συνάμα βελουδένιο χέρι, μία καταπληκτική γυναίκα, έχει η πατρίδα μας τόσες....του λόγου μου, εντούτοις, την κυρία Κατινούλα Δημοπούλου είχα παιδιόθεν ξεχωρίσει και χώσει βαθιά στην καρδιά, ως τα σήμερα!!!
