μνήμη Κωστή Μοσκώφ

https://www.bibliotheque.gr/article/64368

(...) πόσο μετριέται πόσο το χιλιόμετρο ταξί στον Άδη? (...)

ένας από τους ανθρώπους που μου είχε κάμει πολύ μεγάλην εντύπωση, πρώτα, όταν, μπαινοβγαίνοντας στο ΥΠΠΟ πότε με ταγιεράκι, πότε με σαλοπέτ, για την Μελίνα, ύστερα, το 1990 όταν από την Λιβύη πήγα στην Αλεξάνδρεια, ήταν τότε ο κοινός μας φίλος ο Στέργιος εκεί, ο Μοσκώφ ήδη χρόνια μορφωτικός σύμβουλος, με μιαν αστική ευγένεια αλλοτινού καιρού, μαζί με τον Στέργιο, με ταξίδεψε σε όλη την Αίγυπτο, τότε ήταν που του πήρα μία συνέντευξη με εκείνο το παραμυθικά επεισοδιακό δήθεν δημοσιογραφικό κασσετοφωνάκι, βάλαμε την συνέντευξη στην "Απόπειρα-λόγου και τέχνης-" του χωριού μου, μου χάρισε μερικές από τις ποιητικές του συλλογές και δύο βιβλία με δοκίμια, πάντα εκεί ανατρέχω, τι διάνοον πνεύμα!!!! Το 1997 ήρθε με την γλυκύτατη Πόπη του σπίτι, λίγο κουρασμένος, έκανα τα πάντα για να μην σκέφτεται την αρρώστεια, τον καραγκιόζο συνεχώς, βολευτήκαμε όπως μπορούσαμε, δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ και για τίποτα, ούτε όταν ξαφνικά το ζεστό νερό στο ντους γινόταν παγωμένο, ούτε που τα στρώματα ήσαν σκληρά, τα εύρισκε όλα πανέμορφα, χάρηκε την θέα από το Παλαμήδι, καταχάρηκε την σαν Σαντορινιά θάλασσα του Κοντυλιού, δεν έλεγε να ξεκολλήσει, έγραψε, ύστερα κι ένα ποίημα που μου έστειλε με το ταχυδρομείο, το κρατώ πάντα σφιχτά στην παλάμη. Δεν ξέρω για άλλους, για μέναν, ο Κωστής Μοσκώφ είναι πάντα παρών, θα ήταν πολύ να πει κανείς "ο φίλος μου" για έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο, αναλογίζομαι το όμορφο πρόσωπό του, την ευγενική περπατησιά του και μου λέω: "πάλι τυχερή είσουν", ένας σπουδαίος άνθρωπος μας τίμησε με την περπατησιά του στην Ελλαδική γης, αυτό μου λέω, έτσι να το σκεφθείτε κι εσείς-

-η ποιητική του σοδειά για μέναν είναι μέγιστη παρακαταθήκη, εύχομαι και για άλλους

https://www.bibliotheque.gr/article/19675