(...)μία συνολική απόρριψη ενός πολιτικού και κατά συνέπεια πολιτισμικού μοντέλου που αναβάθμιζε την εικόνα του ελληνάρα βολεψάκια, ρεμπεσκέ και ψιλολούμπεν σε κυρίαρχη αντίληψη για το μέλλον αυτής τη χώρας(...)

Σημ: κάτι σαν την αμίμητη ρήση του αείμνηστου Μένιου Κουτσόγιωργα: "δεν δικαιούσθε δια να ομιλήτε", κείνου τού ομοίως εξοφθάλμως ελληνάρα βολεψάκια, ρεμπεσκέ και ψιλολούμπεν του το τότε βαθέος Πανελληνίου Σοκ, με τις ζεϊμπεκιές και τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, την Αυριανή και τις γυμνές φωτογραφίες της Μιμής. Τον χαιρόμαστε ακόμη στον Ξύριζα του βαθέος ΚΚΕ ομού μετά του βαθέος ΠΑΣΟΚ, όχι, ε? μα, σαφώς, ναι...

https://www.athensvoice.gr/politics/598047_i-dystyhia-na-eisai-aristeros-horis-tin-aristera

χωμένη στην συγγραφή κάποιου παρεμφερούς πονήματος, δεν θα μπορούσα να τα διατυπώσω καλλίτερα. Τον Νικόλα Γεωργιάδη γνωρίζω χρόνους πολλούς, εκτιμώ βαθύτατα την νηφαλιότητα της ματιάς του, την εξαίρετη γνώση του στις πολιτικές των βαλκανικών χωρών-λες και διαδέχθηκε, τρόπον τινά, τον Ραφαηλίδη, κείνος, όμως, υπήρξε αιρετικός εφ' όλης της ύλης-  όχι πολύ το μέσον στο οποίο δημοσιεύει τους τελευταίους καιρούς αν και για αναρτήσεις και εγώ χρησιμοποιώ- Ο Νικόλας καμιά φορά, χρόνια πια, "γέρνει" λίγο δεξιά, αλλά, σπολλάτι του-
*για τον Καβάκο, παιδί θαύμα, που είχε τις πόρτες ανοιχτές και αρκετές οικονομικές απολαυές, με σκληρή δουλειά, εννοείται, κανένα σχόλιο, λίγο αυτάρεσκες, θεωρώ, τις τοποθετήσεις του, με τον γάιδαρο ζεμένο, πολλά τυρβάζουμε* επί τον τύπον των ήλων, παρ' όλα αυτά*