πουλαντζάς

https://www.in.gr/2019/11/01/culture/texni/afieroma-tou-periodikou-outopia-ston-niko-poulantza/

αυτό το "σχεσιακή" βγάζει μάτι, κουφαίνει τ' αυτί κι "αναπηρίζει" τα μέλη, αφού οι συντάκτες νομίζουν πως γλωσσοποιούν, απαντάμε κι εμείς, μόνο που εμείς αναζητούμε ρίζες για να φτιάξουμε λέξεις, διαφορά μεγεθών που λένε κι οι φίλοι μας οι Γαλάτες: de taille, όχι? σαφώς ναι!!!

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CF%82

το 1976 η Πάντειος κάλεσε τον Πουλαντζά να δώσει δύο διαλέξεις σχετικά με την εξουσία και το κράτος, επιδαψίλευσε πελώρια τιμή στου λόγου μου και στον Σπύρο Φλογαΐτη να τον καλωσορίσουμε και να διευθύνουμε το πάνελ, έλεγε πως μας θεωρούσε από τα καλλίτερά του μαθητούδια, δύο νεοσσοί, ο Σπύρος από την Νομική κι εγώ από την ΠΑΣΠΕ, είμασταν ήδη κι οι δυο μαθητούδια του στις Vincennes, με τον Σπύρο "σκοτωνόμασταν" στα Παρισινά αμφιθέατρα για τις lignées και τις επιπτώσεις τους ή μη. Ο Σπύρος έγινε ακαδημαϊκός δάσκαλος, έλαβε και κάποια λιμά δημόσια αξιώματα, του λόγου, λίγους μόνο χρόνους διδασκαλίας στην ίδια Ελλήνι Σχολή. Να το ξαναπώ, λίγους μήνους πριν την αυτοκτονική του ηθελημένη πτώση από τον 7ο όροφο της πολυκατοικίας στην λεωφόρο Malsherbes=ζιζάνια φυτά, στην Porte de Choisy, του άρτι μετακομίσαντος εκεί Κωνσταντίνου Τσουκαλά, στις 3 Οκτωβρίου 1979, ζήτησε και έλαβε μία εκτενή εργασία για τις αιτίες και τις συνέπειές τους του φασισμού και ναζισμού του Μεσοπολέμου, δεν την πήρα ποτέ πίσω, δεν διαθέτω αντίγραφο άλλο, νεαρά ούσα, δεν σκέφθηκα να κάνω πάνω από δύο αντίγραφα,στην γραφομηχανή γράφαμε τότες με αντίγραφο καρμπόν, το ένα κατατεθειμένο στο τότε Τμήμα Κοινωνιολογίας της ΠΑΣΠΕ του Βασίλη Φίλια, το απονεμηθέν μετ' επαίνων δεκάρι, μάλλον το άξιζα, κρίνοντας εκ των υστέρων, όσο κι αν σε επόμενους χρόνους σκάλισε το αρχείο του η αείμνηστη φίλη και γυναίκα του, η Αννί Λεκλέρ. Δεν πειράζει, μου άρκεσε που μοι περιποίησε την πελώρια τιμή να κάνει αναφορά και στην συνέχεια να διδάξει μέρος αυτής στα σεμινάριά του. Μου είχε πει τότε, "γιατί να κάνεις άλλη διατριβή? αυτήν να υποβάλλεις για διδακτορικό", μεγάλη ήταν, κοντά 350 σελίδες.  Ξαναστήνοντας βιβλιοθήκες τις προάλλες, εν επιγνώσει πως διαλύονται διότι αναχωρούμε από δωμέσα, ηύρα πάλι τις σημειώσεις στον Bethelem, στον Croce, στον Adorno και, εννοείται, στον Gramsci. 'Ετσι, να θυμηθούμε ένα από τα αιρετικότερα μυαλά των δεκαετιών '60 κι '70 πάνω σε έναν μαρξισμό όπου όλοι μας αποκηρύσσαμε μετά βδελυγμίας τον παππού Κάρολο Μαρξ, άφεριμ θείε Νικόλα-

διότι, καθώς λέει ο καλλίτερος χαϊκουράς που διαθέτει το Ελληνικό κουρμπέτι την σήμερον,
ο Χαρούλης (Χάρης Μελιτάς): 

ΡΩΣΙΚΗ ΡΟΥΛΕΤΑ 

Μόνο μια σφαίρα 
στου χρόνου τη θαλάμη
Ζήτημα στιγμής.
άφεριμ-