-θέλη αρετήν και τόλμην η ελευθερία- να δείτε ποιός το είπε αυτό... ποιός?
*ίσως ιδανικός τρόπος να κλείσουν ορισμένες τελευταίες αναρτήσεις για το πού θα πάμε ως χώρα, ως λαός και ως έθνος τα επόμενα χρόνια. Για την αριστεροσύνη, τους διχασμούς και το φίλερι του Έλληνος. Μία μόνο φορά με τραβήξανε με το ζόρι να παρακολουθήσω μία από τις παρεμβάσεις της, ο όρος διάλεξη δεν συνάδει με το περιεχόμενο αυτών τα οποία δημοσίως καταθέτει, η αλήθεια είναι πως γοητεύθηκα με κείνο για το οποίο και η ίδια ομιλεί: το πάθος. Πιάσαμε και ψιλοκουβεντούλα, υπό την κοινή παραδοχή πως συνέχεια του Ελληνικού έθνους δεν υπάρχει, το Βυζάντιο υπήρξε απλοαμερικανιστί το gap, από κεί κι ύστερα, ένας αρμαχτάς φυλών, κλπ, το νεοελληνικό κράτος, ως τα σήμερα. Περιττεύει η παραδοχή πως θα προσυπέγραφα, ζητώντας συγγνώμην από δημοσιογράφο και συνεντευξιαζόμενη, υπογραμμίζονται κείνα που θεωρώ πως ασπάζονται πολλοί περισσότεροι, σαφώς του λόγου μου.
-Η ελευθερία όμως δεν
σημαίνει «κάνω ό,τι θέλω». Εχει σχέση με τον σεβασμό των ορίων και, κυρίως, τον
σεβασμό του άλλου. Κι αυτό ακριβώς είναι η ουσία της δημοκρατίας.
-Με τη Μεταπολίτευση, αναζητήσαμε νέον ορισμό της ελευθερίας. Πολλοί τον βρήκαμε στην ασυδοσία και στην καταστροφή του δημόσιου αγαθού-Η παθογένειά μας υποδαυλίζεται και από το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο. Είμαστε επιρρεπείς στα μεγάλα και εύκολα λόγια, στο ακραίο μίσος ή στην ακραία αγάπη - συχνά και στα δύο ταυτόχρονα. Και, τελικά, πριονίζουμε, ως κοινωνία, με ηδονή μάλιστα, το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε.
-Ξέρετε, έχουμε αφήσει πίσω πολλές αξίες που ήταν δυνατές σε προηγούμενες γενιές και, πρωτίστως, την αξία του σεβασμού. Στον ηλικιωμένο, στον δάσκαλο, στον γονέα, στον ανάπηρο, στον άλλον οφείλεις σεβασμό ακόμα και, εάν το συγκεκριμένο πρόσωπο δεν το εκτιμάς. Η αντιστροφή των αξιών ωθεί όλους μας σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Και ιδιαίτερα τους νέους, που είναι στη φύση τους η τάση να τα γκρεμίσουν όλα, μέσα στην οργή της εφηβείας. (προφανώς, στην γενιά μου, στα λεωφορεία, δεν καθόμασταν καν-δεν το χρειαζόμασταν, εξάλλου- διότι καλώς γνωρίζαμε πως μόλις έμπαινε ένας μεγαλύτερος από μας, θα παραχωρούσαμε την θέση μας αμέσως, σε κοινωνικόν αυτοματισμό, σήμερα, λές, σήκω παιδί μου σε παρακαλώ κι απαντάει με θράσος: "γιατί, ποιός-α είσαι εσύ") μία εκ των πολλών αξιών που έχουν διαγραφεί σχεδόν από το Ελληνικό DNA είναι κείνη η περίπου αμετάφραστη λεξούλα "φιλότιμο")-
https://www.tanea.gr/print/2019/06/29/interviews/an-den-allaksoume-emeis-den-allazei-i-koinonia/
**δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο, σαφώς, εμείς, οι μεταξύ των 65 κι 75, γηραιοί όντες,(χμ, αυτό, ειλικρινά μού κάνει αίσθηση, εκτός από το καταρρέον σώμα, δεν αντιλαμβάνομαι διαφορά από τα 18, μόνη κείνη: στα 18 νιώθεις και γνωρίζεις πως ο κόσμος ανοίγεται μπροστά σου και σου ανήκει, στα 60 τόσα, ξέρεις πως ο χρόνος σου είναι μετρημένος κι η μεζούρα φτεναίνει), δεν αξίζουμε τον κόπο ούτε ορισμένη κοινωνικήν ομήγυρη, διότι καταφέραμε και τα κάμαμε απολύτως "μούσκεμα" στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, μόνο σημείο για το οποίο, προσωπικά, καθόλου δεν εντρέπομαι, είναι η δράση στις φεμινιστικές ομάδες της εποχής. Οι περισσότεροι εξ ημών προήλθαμε με παρθενογένεση από κείνο το κομμάτι της αριστεράς που ήθελε τα πράγματα αλλιώς. Ολόσωστα, πολλοί σημειώνουν σήμερα πως η Αριστερά δεν μπορεί να ασκήσει διακυβέρνηση -δεν είναι στο DNA της, αλλιώς, θα γυρίζαμε πίσω στον Λένιν και στο μη χείρον, βέλτιστον- ο ρόλος της είναι σε δημιουργική αντιπολίτευση. στο τερατούργημα-συνονθύλευμα που απετέλεσε τον Ξύριζα εναποτέθη τόσο βαρύ φορτίο που δεν μπορούσε να άρει, ούτε τον κράββατόν του ούτε να περιπατήσει, αποπάτησε πάνω σε μία γονατισμένη κοινωνία για να επικρατήσει το δήθεν γοητευτικό γέλιο ενός μειρακίου, στα ταυτά ευρισκόμεθα, το μειράκιον γελά και η κοινωνία στρέφεται με απελπισμένη κίνηση προς την Δεξιά. Το μειράκιον θα συνεχίσει να ευρίσκεται στην διεθνή σκηνή, η Δεξιά θα τα κάμει, ομοίως, μούσκεμα, λίαν συντόμως. Και βγαίνουν κάτι φαντάσματα εκ του σκοτεινού δικτύου-παρελθόντος σαν τον πιο δεξιό του πρώην ΚΚΕες, Βαλντέν, για να πολιτικολογήσουν once again, γιατί αυτό το θνησιγενές προϊόν της εποχής Ξύριζας οφείλει να στηριχθεί. Ειρήσθω, ο Βαλντέν έχει γράψει μία αστεράτη διατριβή για τα Βαλκάνια, τουλάχιστον, επ' αυτού, γνωρίζει επί ποίου ομιλεί. Δεν γνωρισθήκαμε χθες, πόσα τέρμινα πάνε που ήρθανε στο μικρό χωριό με την όχι ακόμη γυναίκα του Αντουανέττα Αγγελίδη, χεράκι και μείνανε σπίτι? Σε κάθε κόμμα και κομματίδιο υπάρχουν και τα τρία ρεύματα, αριστερό-κεντρώο-δεξιό. Όταν κάποτε επέμενα κι επιθυμούσα το ΚΚΕ να διαγραφεί από προσώπου γης, έτσι το επιθυμώ τώρα για τον Ξύριζα και το μειράκιόν του, προϊόντα και τα δύο του ίδιου ΚΚΕ, άνωθεν, συμφωνούμε με την κυρία Μαρία Ευθυμίου: από τον Εμφύλιο, νικητής μάς προέκυψε το ΚΚΕ, το θέλουμε ή μη. Μπορεί για μας τους αριστερούς αυτό να είναι "και τα όνειρα πήραν εκδίκηση", αλλά τις κοινωνίες και τα ποικίλα κοινωνικά μεσοαστικά στρώματα από το 1950 ως σήμερα σε τίποτα δεν έχει αυτό "εξυπηρετήσει". Εξ αυτού, αδυνατώντας να εύρει δουλειά στο πολυπόθητο Ελληνικό Δημόσιο, λόγω πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων, εδώ κινδύνεψε ο αδερφός μου για την είσοδό του στο πανεπιστήμιο το 1967 με ήδη Χούντα στο δισάκι μας, μας προέκυψε η την σήμερον "μεσαία" τάξη, με μικρο-επαγγελματίες, από περιπτεριούχους ως μικρομαγαζάτορες από"Έβγα" ως μικρεμπόρους, βιοτέχνες και μικροβιομηχάνους περιοχών Περισσού, Πειραιώς και ευρείας Θεσσαλονίκης, ομού τε Πατρών όχι? και φροντιστηριάρχες σαν τον καλό μας Μανωλκίδη, όχι, ε?, μήπως, ναι? Να ειπωθεί κι αλλιώς: από την εποχή της σταύρωσης στην Ρώμη του Αποστόλου Πέτρου ως σήμερα, αυτή την πολύπαθη χώρα-σταυροδρόμι γεωπολιτικό και πολιτισμών- ταλανίζει ο τάλας και Θεός Χριστιανισμός, όσοι δεν το αντιλαμβανόμεθα, ε, δεν φταίμε για όλα εμείς.....
-τι μας λέτε, καλέ μας, ο κύριος Κουφοντίνας-κουφός εν δυνάμει, εξανέστι διότι δεν θα του χορηγούν εφεξής τσάρκες στην Βουκουρεστίου πια, τη συνοδεία του τσογλανιού που έχει αναγνωρίσει ως υιό, -με δασκάλους και Σεφέρηδες, όχι, ε? ελέω Ξυριζαίων κάτι γραφικών Λάμπρου, συνοδοιπόρων του νοητώς πως στα τρομοκρατικά χτυπήματα, -επικίνδυνοι εν δυνάμει τρομοκράτες, ουδόλως γραφικοί, γραφικοί υπήρξαν ελέω Ξυπραίων με την ανοχή αγνώστων λοιπών στοιχείων γελοίων Καρανίκων, όχι, έ? ποιοί ευθύνεσθε για όλα αυτά Ξυπραίοι? τώρα τα εναπόθεσαν σε κάτι Γιώργους Ρουβίκωνες, όχι έ?, εν τούτοις, τελείως ναι!!!!!!που ούτε η μάνα τους δεν γνωρίζει? να σαπίσει σε φυλακές νέες υψίστης ασφαλείας ευχόμεθα εκ βάθους καρδίας,όταν σκότωσε έναν από τους καλλίτερους ανθρώπους σε αυτόν τον ντουνιά, τον Παύλο Μπακογιάννη τον Σεπτέμβρη του 1989, δούλευα σε 100 μέτρα, έτρεξα σπριντ και έπεσα πάνω στην Ντόρα-στην στο ίδιο θρανίο συνυπάρξασα φίλη μου ως σήμερα- να σπαράζει, δεν καταλαβαίναμε, τι τους έφταιξε ο Μπακογιάννης, όπως δεν τους έφταιξε ο Άλντο Μόρο, μόνο που οι Ιταλοί κάναν αυτοκριτική, γράψαν βιβλία, ανέκρουσαν πρώμνην,φαίνεται πως κείνοι που προσπαθούσαν να διαλύσουν τις συνιστώσες, μία χαρά τα καταφέραν. Δεν έχω την ίδια εικόνα για τον Γιωτόπουλο, τουλάχιστον στέκει αξιοπρεπέστερα, α, μα ναι, πάντα η καϋμένη αστική μας καταγωγή και τα διαβάσματά μας, αν διεκδικήσει κι εκείνος έξοδο, την ίδια φτυσιά θα φάει. Ένα είναι το σχόλιο, αν, επαίσχυντα δειλοί, δεν καταφέρνουν να κρεμαστούν, ας μην ξανα-απασχολήσουν το κοινωνικό σύνολο, γαλλιστί: creve=να ξοφλήσετε=κακό ψόφο να έχετε, και μην μας απασχολήσετε ξανά, κανένα ελαφρυντικό, κανένα σχόλιο δεν σας χαρίζουμε πια 18κις δολοφόνοι, εξαιρείται ο Σάββας Ξηρός, θα έπρεπε προ πολλού να έχει σταλεί σπίτι του, μισός άνθρωπος, για ανθρωπιστικούς αμιγώς λόγους-.
*Καλό βόλι με λογισμό και μ' όνειρο*
