συζητώντας....

είμουνα 10 όταν βούτηξα ipso jure και στην ζούλα τον Βενέζη, από την οικογενειακή βιβλιοθήκη, είχα και τον κέρβερο μητέρα που έτσι κι έμπαινε από την πλαϊνή πόρτα του γιατρείου μέσα και με τσάκωνε, αναγκαζόμουν να βάλω το βιβλίο πίσω στην βιβλιοθήκη και να εξαφανισθώ για ώρες ως να της περάσει ο θυμός, τώρα είναι άλλα τα εξώφυλλα, το δικό μου, μαύρο γυαλιστερό ανάγλυφο με άσπρους τους αριθμούς, 31328, ακόμα εδώ, έπειτα, " η Λεγεών των Ξένων", του Γιώργου Μανιάτη,εξώφυλλο, κάτωθι. Το 1965, στο Λονδίνο, με τον πατέρα μου, γνώρισα (σχήμα λόγου, τι θα πει γνώρισα για ένα παιδάκι ούτε 11χρονο? ) τον Μανιάτη, ύστερα, ήρθε στο σπίτι μας, μύθος, κάτι φλογισμένα μάτια θυμάμαι.
έπειτα, διάβασα την μυθωδία του Αντρέα Κορδοπάτη και την κάθοδο των μυρίων του Βαλτινού, χμ, δηλαδή την κάθοδο των εννιά. Αν διαβάσει κανείς αυτά τα βιβλία διαδραστικά και σε λοξή ανάγνωση, διαθλαστική, οριζόντια και κάθετη, έχει, θαρρώ, την σύνολη εικόνα της Ελλήνι στρεβλής διάθλασης, έτσι θα πάμε να ψηφίσουμε σε 3 ημέρες, βοήθειά μας και τω Αγίω Αναστασίω στήλη μπρος στην Παναγία μας όπου θα μας θάψουν
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%9D%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF_31328

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7

μικρού μεγέθους για την εποχή, το εξώφυλλο, ταυτό: https://www.palaiobibliopolio.gr/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B1-%CE%91%CF%80%CF%8C-%CE%A4%CE%B7%CE%BD-%CE%9B%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CE%A4%CF%89%CE%BD-%CE%9E%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-p-11739.html, φύλλο και φτερό αλλά πάντα εδώ, δεν ξέρετε πόσα χρόνια ονειρευόταν το παιδί να πράξει τα ίδια και ταυτά, όταν πρωτοπήγε στο Μαρόκο, κείνα τα αναγνώσματα έψαχνε, από θαύμα βγήκε στην Φες μη βιασμένο, απτά για τις εικόνες και άλλη πραγματικότητα-