χθες ήταν το απίστευτο, μόνο κυματάκι στου Τσάμπου, πού τώρα, στα πελώρια κύματα λες κι είναι Ατλαντικός, όπως παλιά, ανεβήκαμε στον βράχο από το Τσαμπάκι κι αρχίσαμε τις καταδύσεις, λίγο τραβάνε ακόμη τα σπασμένα πλευρά, αλλά, εντάξει, τότε συμφωνήσαμε πως "αν κάτι επιβιώσει του χαμού
πιότερο απ’ τα ερείπια και τις φωτογραφίες
θα ’ναι ο πολύχρωμος εικαστικός στρατός ", ο Γ. έχει ακόμη μακριά μαλλιά, εμείς, μια χαρά ασημιά τα ρέστα, ύστερα γυρίσαμε και μαζέψαμε τις σκηνές για την Χρυσή Ακτή, τότε που ο πατέρας μας λοιδώρησε πως θα γυρίζαμε αμέσως, τότε μάθαμε τα σεκ (τώρα το λένε σαμαινάκι) η παραλία κυμάτιζε κι εμείς καθόμασταν στις σκηνές ως να φύγουν τα πλήθη. Όταν γυρίσαμε, είχε ομπρελίτσες και λιμά τουριστικά, φύγαμε με το ίδιο μινάκι, την πατρική λοιδωρία δεν γλιτώσαμε, τώρα δεν μπορούμε να πάμε, αλλά στον βράχο αντέχουμε ακόμα να σκαρφαλώνουμε και να κάνουμε σάμιες καταδύσεις, όλοδικές μας, την επόμενη, από την πάτρια, ίδια πέτρα.

Όρμος Μαραθοκάμπου, Χρυσή Ακτή-

η άλλη Ιστορία. ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
Να πράττεις το ανεπίτρεπτο
να παραβαίνεις δηλαδή
τη μοίρα που σου δόθηκε
έχει - όσο να πεις - 
μια σχετική καταλαλιά.

Αλλάζουν ξαφνικά όλες οι σημασίες
τα προαισθήματα
θεωρούνται πλέον αποδείξεις
οι εξαρτήσεις που σ’ αυτές ενέδωσες
δε σου χρεώνονται άλλο στις ζημίες 
όσο για το κωφάλαλο λευκό
του κάθε αμετάκλητου
χάνει θαρρείς την φοβερή του αίγλη

-ένας απλός αβάσιμος χρησμός
που πια κατάντησε φτηνή δικαιολογία
παξιμαδάκια και κονιάκ
την ώρα που τελειώνουν τα προσχήματα
και πουθενά η συνέχεια
κι ό,τι εννόησες εννόησες-

Γι’ αυτό
αν κάτι επιβιώσει του χαμού
πιότερο απ’ τα ερείπια και τις φωτογραφίες
θα ’ναι ο πολύχρωμος εικαστικός στρατός
που τον σχημάτισαν παιδιά
στα περιθώρια των βιβλίων
-σχέδια ασυνάρτητα, φιγούρες και συνθήματα
παρεμβολές του αιώνιου
που μόνο αυτά αφουγκράζονται-

ένας ασώματος στρατός
με μαρκαδόρους και ξυλομπογιές
να πολεμήσει να γραφτεί

ΕΥΤΥΧΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ
Το Επιδόρπιο, Κέδρος 2012

*θεωρώ εξαιρετική ποιήτρια την Ευτυχούλα*

**είμαστε όλες πουτάνες**=senhoritas