τα σωστά, σωστά, μια ανάσα παραλία μας χωρίζει Παναγία κι Άη Νικόλας, εμείς έχουμε σούπερ τέμπλο (κείνοι ωραιότερο πανξύλινο και παλαιότερο -του Άη Νικόλα- ) έχουμε την Χορωδία μας, έχουμε, ό,τι θέλουμε έχουμε βρε αδερφέ, τα Πεντ' αδέρφια, την Ακροναυπλία, μιαν ανάσα κοντά η Πλατεία, σαφώς την Παραλία, κείνοι τί έχουν? μα τα πάντα όλα, το ότι τους λένε ακόμη "του Γυαλού", ότι όλο το Ανάπλι είναι χτισμένο σε πασσάλους σε κείνη την συνοικία ιδιαιτέρως.
Όταν όλοι οι συνέλληνες "διαφορίζονται" σε ένα τσακ, να μας κι εμάς, μες στην τοπικιστική γκρίνια, υπόσχομαι, αν ανοίξει ο Άη Νικόλας, να πάμε εκεί, η μέγιστη απιστία στην Παναγία δηλαδή,αλλά, έτσι, για την τιμή α, να το πούμε κι αυτό: η Παναγία, συνήθως φτιάχνουμε τον Επιτάφιο με τα χεράκια μας, ο Άη Γιώργης μέσα σε ένα ξύλινο κουβούκλιο, αλλά ο Άη Νικόλας, δεν έχει χορωδία, δεν έχει μπάντα σαν του Αη Γιωργη, πλην τον ωραιότερο πάντα στολισμένο Επιτάφιο με μωβ και άσπρες βιολέτες, ε, να τα λέμε κι αυτά!!!!! και τις καλλίτερες ψαλμουδιές από ψάλτες ολκής, θυμάμαι μια φορά ο αδερφός με έσωσε από τα μοβόρικα χέρια του Βάγγου του Ρούσσου εκεί στο προαύλιο, πριν να αρχίσουν οι Επιτάφιοι, διότι του φώναζα πως ήταν κλέφτης στα όπλα μας!!!!!!  
ένα κείμενο του Κώστα του Καράπαυλου http://airetika.blogspot.gr/2018/04/blog-post.html, συνυπογράφω, φυσικά...

όσο κι αν απεχθάνεται κανείς την σημερινή εικόνα μιας πόλης  εκπορνευμένης στο τίποτα δεν ξέρω κάτι πιο πολύτιμο από το να βγαίνεις στην ρούγα, "γειά σου Γιώργη, γειά σου Νία, γειά σου Ρίτα, γειά σου Γιαννάκη".