Μια γεύση
από τη μετάφραση του "Κουτσού" από τον Αχιλλέα Κυριακίδη:
Χούλιο Κορτάσαρ, "ΚΟΥΤΣΟ",
Κεφάλαιο 7
“Αγγίζω το στόμα σου, αγγίζω
το περίγραμμά του μ’ ένα δάχτυλο, το σχεδιάζω σαν να ’βγαινε απ’ το χέρι μου,
σαν να ’ταν η πρώτη φορά που μισανοίγει το στόμα σου κι εγώ δεν έχω παρά να
κλείσω τα μάτια για να το σβήσω όλο και να ξαναρχίσω, κάθε φορά γεννάω το στόμα
που ποθώ, το στόμα που το χέρι μου διαλέγει και σου σχεδιάζει στο πρόσωπο, το
στόμα που το διάλεξα ανάμεσα σε όλα, που το διάλεξα κυριαρχικά ώστε το χέρι μου
να το σχεδιάσει στο πρόσωπό σου, κι από ένα γύρισμα της τύχης που δε χρειάζεται
να το ερμηνεύσω, να συμπέσει απόλυτα με το στόμα σου που χαμογελάει κάτω από
εκείνο που σχεδιάζει το χέρι μου” (…).
-Νομίζω, εγώ
το νομίζω, πως η απόδοση του Κώστα Κουντούρη στο συγκεκριμένο χωρίο είναι
καλλίτερη, ίσως διότι όταν το μετ~έγραφε ο Κώστας βρισκόταν σε ηλικία όπου
μπορεί κανείς να ερωτευθεί ανθρώπους, όχι ιδέες, όχι μυρωδιές, αισθήσεις και,
το κυριώτερο, παρελθόν.
*Κάθε φορά
τα τελευταία χρόνια που ακούω την
Λαμπέτη σε αυτήν την ανάγνωση γυρίζω πίσω, με αλλότριους που μιλάγανε πολύ και
δεν επέτρεπαν την απρόσκοπτη ακοή.
**ο ερωτισμός,
είναι μέρος του Πάσχα κι αυτός, ή όχι? πώς
πλύναν οι τρεις Μαρίες το σώμα του Χριστού? τα υπόλοιπα, αναγέννηση της φύσης, άνοιξη, κλπ, είναι της λογοτεχνίας και των ρομαντικών**
