16/2/18

υπάρχει "προσωπική" μνήμη?
μάλλον


όχι ότι δεν ήταν καλός καθηγητής, όχι ότι δεν με αγάπησε και ως ευνόησε (το 1982, με φρέσκο ένα διδακτορικό, με κάλεσε να συμμετάσχω στην ομάδα που θα συνέγραφε την κοινωνιολογία της Γ' Λυκείου, πρόκειται για κείνο το συνονθύλευμα που αφού το "επιμελήθηκε" εκείνος βάσει των δικών του χασμωδιακών νευρώνων, είδε το φως της δημοσιότητας, από τιμιότητα, αφαιρέσαμε πολλοί τα ονόματά μας, ταλαιπώρησε μερικούς τελειοφοίτους και επιτέλους απεσύρθη ως ολοσχερώς ακατάληπτο). Μου έδωσε μία "αστεράτη" συστατική επιστολή για το Παρίσι, με βαθμολόγησε πάντοτε με δέκα στο μάθημά του, μου έδωσε ανάθεση διδασκαλίας. Το 1985 με κάλεσε ως λέκτορα στην Πάντειο, μας έκανε τον βίο αβίωτο και σε εκείνη την θυελλώδη συνεδρίαση του 1990, τα βροντήξαμε κάτω -η γνωστή στα πανεπιστημιακά "έξοδος των 70"-, άλλοι πήγαν αλλού, του λόγου μου δεν ξανα-ασχολήθηκα με τα Ελληνικά ΑΕΙ.
Περνάνε τα χρόνια, γίνονται διάφορα, βρίσκομαι κάποια στιγμή στο Ελληνικό δημόσιο, και ω, του θαύματος!, κάποια στιγμή, εμφανίζεται κι ο Φίλιας ως μέλος της συντηρητικής (και όμως, διέθετε και διαθέτει ακόμη μέλη με προοδευτική σκέψη ως ο κ. Γιώργος Γεωργουσόπουλος και ο κ. Σπύρος Παργινός) Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων (μέσα κι ο Σαράντος Καργάκος -άλλος πόνος αυτός-, αλλά και ο αγαπητότατος και σεβάσμιος  καθηγητής Μιχάλης Μερακλής). Ως υπεύθυνη του έργου, προήδρευα. Ο Φίλιας έλεγε απλώς βλακείες, αναρωτιόμουν αν είχε αρχίσει η γεροντική άνοια.
Οι νεκροί πάντοτε δεδικαίωνται, τα εγχειρίδιά του προς μελέτην κι εξέτασιν ήσαν ένα συνονθύλευμα (σημερινό copy-paste) κακοχωνεμένου Αντόρνο, Μπένγιαμιν και Παρέτο-στα χειρότερά του, ο Παρέτο υπήρξε φασίστας επί των πρώτων χρόνων του Μουσσολίνι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BB%CF%86%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AD%CF%84%CE%BF.
-ένα κομματάκι μνήμης

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...