Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ ΓΥΑΚΙΝΘΩΝ
XXI
Έχεις μια γη θανάσιμη που τη φυλλομετράς αδιάκοπα και
δεν κοιμάσαι. Τόσους λόφους λες, τόσες θάλασσες, τόσα λουλούδια. Κι η μια
καρδιά σου γίνεται πληθυντική εξιδανικεύοντας την πεμπτουσία τους. Κι όπου κι
αν προχωρήσεις ανοίγεται το διάστημα, κι όποια λέξη κι αν στείλεις στο άπειρο
μ' αγκαλιάζει. Μάντεψε, κόπιασε, νιώσε:
Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος.
III
Όλα τα
κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα/ Όλα τα
δάχτυλα Σιωπή/ Έξω από τ' ανοιχτό
παράθυρο του ονείρου/ Σιγά σιγά ξετυλίγεται/ Η εξομολόγηση/ Και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα!
*
(...) Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο
καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές
ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες
σου.(...)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ (1936 και 1940)