12/12/17

τ' άη σπυρίδωνα

κανείς δεν το ξέρει πια, η γιαγιά Μαρίκα έλεγε πως κοιλοπόναγε στις 11 του Δεκέμβρη και χτυπάγανε οι καμπάνες του Άη Γιώργη (της ενορίας σας δηλαδή) από τις πέντε το απόγευμα, οι καμπάνες του Άη Σπυρίδωνα δεν φτάνανε ίσαμε το πατρικό,  ποτέ δεν μάθαμε αν γεννήθηκες 11 του Δεκέμβρη ή 12 ρε πατέρα, με τούτα και με κείνα,θυμάμαι καθαρά πως γύρισα πατητά στο κλεινόν, σε πήρα παραμάσχαλα να πάμε να σου πάρω το δώρο σου, για μας από παιδιά, του Άη Σπυρίδωνα που ήσαν τα γενέθλιά σου ήσαν τα προεόρια Χριστουγένννων κλπ, εκείνη την φορά,πάντως, θυμάμαι καλά πως με πήγες στο αγαπημένο σου μαγαζί ρούχων και σου αγόρασα ένα κοστούμι με τα όλα του, γιλέκο, γραβάτες κλπ, ήταν η τελευταία φορά,μπαμπά, την άλλη το παλεύαμε..., κατά κάποιον τρόπο, τα γονίδια μεταβιβάζονται, σήμερα η δισεγγόνα σου κλείνει τα εννιά, είναι ένα γερό παιδί, σαν να το έφτυσες στο στόμα, αν είχες ζήσει, σήμερα θα έκλεινες τα 98, φαντάσου, ξέρεις κάτι, ρε πατέρα, πάντα πίστευα πως εσύ θα ζήσεις ως τα 100, σε έβλεπα πάντα με άσπρα μαλλιά και να διαβάζεις τα βιβλία σου -να σου εκμυστηρευτώ κάτι: δεν διαβάζω ποτέ και τίποτα χρόνια πια, ξέρω, αν ζούσες θα με μάλλωνες αλλά,έτσι είναι βρε μπαμπά, καταλαβαίνεις εσύ με το γρήγορο και καταπληκτικό σου μυαλό, να πούμε κι η μαμά θα μας είχε αφήσει χρόνους πια, πλάκα-πλάκα, πέθανες και πήρε το κατόπι σου, το θυμάσαι, ναι, που ήρθε ο κύριος Νίκος, με αγκάλιασε και είπε "να τους θυμάσαι", να σας θυμάμαι, ναι, τι να θυμάμαι, βρε μπαμπά, την σαλοπέτ με 45 βαθμούς, το ότι σου βάλανε ένα γκρί κοστούμι, το ότι μου είπε η μαμά "δεν θέλω να το δω αυτό, πάρε με από εδώ" και την πήγα παραδίπλα να μην σε δει αλλοιωμένον"; Δεν βρίσκω τις φωτογραφίες που ήσουν νεαρούλης και πανέμορφος ξανθογάλανος, αναπλιωτάκι, να, εδώ στην πισίνα, πρέπει να είμουν 6,
Αν είχες ζήσει, αν είχες κάτασπρα μαλλιά (με υπόγκριζα σε θάψαμε θαρρώ), σήμερα θα είχες κλείσει τα 98, η δισεγγόνα σου ευτυχής, έκλεισε τα 9, η τούρτα της είχε κάτι από σέναν, να το θυμάσαι αυτό μπαμπά....


ο Γιώργος έλεγε πως ήσαν το 1954 στο Τολό, τώρα δεν μπορεί να πει, στην Παραλία το 1956 ξέρω (ήμουν δυο χρονώ)

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...