φιλοξενείες και εμείς....

-μήνας προσγείωσης-
*να σου αγοράσω τουλάχιστον
ένα κάδρο φεγγάρι *, δεν βαρυέσαι, ούτε καν....

Εδώ θα είμαι

                                             
  Εδώ θα είμαι

                                                                                    και δεν θα κοιτάω

                                                    κατά τον ορίζοντα.

Εδώ θα είμαι

                                                                             και δεν θα αφαιρούμαι πια

από δηλητηριώδεις έρωτες

/μαυλισμένοι στη σκοτεινιά\

Εδώ θα είμαι,

                                                                                        γυρίζω  απ΄το υπερπέραν

                                                                    προσγειώνομαι ηρεμισμένα

απ΄την υπερώα πτήση.

                                                                                    Βγαίνω στην έξοδο

                                χωρίς μπαγκάζια

φυσάω τον αέρα

                                                                                                                                λεύτερη

                                                       από μαλλιά που ανεμίζουν.

                                                                                  Τζαμόφυλλα παραμορφώνουν ανθρωποειδώς

                    τα μπαγκάζια/

                                                                                        ροβολάνε τρέχοντας

να με φτάσουν.

                        

  Ξανασηκώνομαι στον αέρα

                                                                               των κτηρίων

                                    άγνωστο τοπίο

                                                                                   του ανοιχτού ορίζοντά μου.

           Πάλι εδωκάτω

 κείμαι.

 

                                                                                                                                              αόρατη από σας.

Σεπτ.2010

 ©ΑΡ

ποιός έρχεται; ποιός φεύγει; σε ποιανού προσώπου αχλύ, ποιός; σε ποιανής επιφάνειας οι χαρακιές πρηνείς σε κάτω μέρος μαυλισμένου ουρανού; ποιός οπισθοχωρεί; ποιός προχωρεί χαράζοντας την ψίχα τού μυαλού; ποιός σκαρφαλώνει στην κατακύρωση του νου; ποιός δεν; ποιός ναι; ποιός όλα; ποιός κανένα; ποιός τίποτα; ποιός εδώ; ποιός παραπέρα;

Όλα: ποιός, ποιος μένει; το πιοτό, γλυκό και πικρό\

τα ποιός, κρεμασμένα σε τούφες δέντρου σκοτεινού /οι κλαυθμοί είναι γένους τού αλλού, οι ελπίδες καιρού αλλοτινού/ στους γκρεμούς, αλλού, σε μία αίσθηση εαυτού καταποντισμένη σε όλα τα αλλού

αν τύχει και ξαναπεράσω, μπορεί να τα δω,

μάλλον δεν, χρόνος μηδέν.

Σεπτ. 2013

 ©ΑΡ

υπό έκδοσιν

-ωραία η Λίνα για τα τότε ως σήμερα, όχι η Λίνα Σάστρι, του 1993, είχαμε περάσει πολύ καλά στην Ταορμίνα -να τα λέμε κι αυτά

- 

-ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΕΣ ΦΙΛΩΝ-

"Πυξίδα"

Έχω ξεχάσει τις συντεταγμένες σου
Δε σε μετράω πια με χρώματα
Ούτε με τ’ όνομά σου
Μα με τις μέρες της προδοσίας σου
Με τη φωνή που γιόρταζαν τα ψέματα στον καθρέφτη

Ποτέ δεν υπήρξες

Ήσουν η επινόηση μιας εξαντλημένης πραγματικότητας
Μια αλλόκοτη δέσμη πόνου
Κοιμισμένη στο μαξιλάρι μου

Δε μου λείπεις πια
Κι ούτε μιλώ για σένα
Μόνο να, κάτι νύχτες
Λυπάμαι το φάντασμά σου και κλαίω

-Μ. Χρονιάρη - από την νέα ποιητική συλλογή "Αγέννητη Γη", υπό έκδοσιν-

~~~~~~~~~~~~~

" Άστρο μαχαίρι μου
Βρήκες βασάλτη εποχή 
και με τροχίζεις"

Οι λέξεις πλαγιαστές
δειπνούν βοριά και κώμα πεδιάδας
φύλλα λογιών και εποχές 
και άλλες άνθρωποι ωχροί
με πάνω τους τα πέλματα της νύχτας

βεβαρυμένες της αγάπης επισκέψεις
χτυπήματα βροχών κι αρχαίων αλόγων
των χιλιομέτρων χώρα ακρινή 
του ξένου χώρα
πώς ακουμπούν παλάμες σε απόγεμα γυαλί 
και κοινωνούν ωραίες πύλες

μα ο τέλειος θάνατος 
προέχει αγιοποίηση
το διόδιο απαιτεί τουλάχιστο ένα τραύμα
και ποιος θα προσκομίσει τη στοργή του βότανου
ποιο αυτί θα απορροφήσει τις κραυγές 
όπως τσακίζεται μπροστά η σκέψη 
κόβοντας δρόμο για το πρώτο βήμα 
που δεν τολμάει να ξεκινήσει

έτσι σε αξαγόραζα 
βασίλειο της ήττας
εικόνα ματωμένου δειλινού
κι η κεφαλή του ήλιου επί πίνακι

 ~~~~~~~~~~~~

Μες στην προσπάθεια γραφής 
παθαίνεις ένα συμβόλαιο λόγου 
ανυπόγραφο
τα όμικρον μηδενικά 
τα θαύματα ελληνικά 
κι αυτό που φέγγει 
καλά στο άπιαστο εκτεθειμένο
Χαμ οι ρίζες του χαμένου 
τα δύσκολα ναι τα ολόσωμα όχι 
κι η ερπύστρια λέξη η αλήθεια 
πλήρης καυσίμων

Παραμονή ευλογητού μιαν άνοιξη 
και να `ναι ανορθόγραφο τ` αηδόνι…

 ~~~~~~~~~~~~

" κάθε φορά που ήθελες να φύγεις 
έτρεχες στης νύχτας το παράθυρο 
έλα πίσω
να σου αγοράσω τουλάχιστον
ένα κάδρο φεγγάρι 
κι ένα πορτοκαλένιο όνομα 
που ησυχάζει τα φουρτουνιασμένα σου δάση 
δεν ευκαιρείς 
μα αδειάζουν τα νυχτερινά παράθυρα ζωές 
κι αλλού μας ψάχνουν 
εύκολα απελπίζονται οι άνθρωποι 
η λύπη εγγενής

κι αν πάλι δε μπορείς 
θα μαχαιρώνω τη δική μου..."

-Σωκράτης Ξένος-