31/1/17

16η μέρα

Κι έπειτα, τι θα μείνει από τα έπειτα?
για  γενιές
για γυναίκες προγόνους με μέση 50
αστική τάξη*
που χτυπιόταν
στου Μπόκαρη στην Κηφισιά
και στο παιδί, εσώκλειστο
στο οικοτροφείο της θείας Λένας
κι έπειτα,
τι θα μείνει από τα έπειτα
με όλη την κρεβατοκάμαρα
μεταφερμένη στην μοναδική σουίτα του Λαϊκού
(προσοχή στον καθρέφτη, προσοχή στα σκαμπώ)
Έπειτα
τι να μείνει από τα έπειτα
φθοράς
στην αφθαρσία
Λυκαβηττού και Σκουφά
σε ένα Dolce
άνω-κάτω και τελεία
και προσελήνωση στην τηλεορασούλα του συρμού,
έπειτα,
τι θέλουμε να μείνει από τα έπειτα?


 *αστική τάξη στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ, μόνο κομπραδόρικο εφοπλιστικό κεφάλαιο στο  City του Λονδίνου ως σήμερα,"αστική τάξη" υπήρξε σαν ιδέα, πολιτισμού και τρόπου ζωής, αρκούντως μιμητική, βρεττανική ή παρισινή*
 *εκείνο το παιδί, εσώκλειστο στο οικοτροφείο της Θείας Λένας στα δέκα του, δίπλα στου Μπόκαρη όπου πηγαίναμε και το παίρναμε οικογενειακώς, κάθε Κυριακή, ήταν ο Μακούλης, μόνη μνήμη, ο παππούς ο Κώστας να τον ταΐζει κι η έγνοια να μην χαλάσουν οι δικτυωτές κάλτσες και να μην τσαλακωθεί το μίνι φορεματάκι της μικρής Μελίτας*

** του Μάκη που άντεξε, σ' εμάς που αντέχουμε, πιο μεγάλη αφιέρωση δεν το μπορεί,
στον μικραδερφό μου Μακουλιό**
΄

 ήταν τόσο μικρούλης, ούτε τριών, τον περνούσαμε πάνω από τη τζαμαρία του πρώτου-πρώτου Ελληνικού, ξανά και ξανά, παίζοντας...
για χρόνια ταξίδευε με φροντίδες αεροσυνοδών, τόσα αεροδρόμια, τόσες διαδρομές, η Ζωρζέττα, με κάποτε μέση 50 κι ο Μακουλιός ούτε τριών, στο Κονγκό -δεν θυμόμαστε πιά γιατί στη φωτογραφία είχε τόσο μεγάλη κοιλιά το παιδάκι-
***στον Μακουλιό, στη θεία Μαίρη Μανωλέσου, δυναμική προσωπικότητα, πλην,άρδευσε την ύπαρξή της από τον Τάκη (Δημήτρη) Μανωλέσο, υπουργό επί Τσουδερού, διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος-  *αστική τάξη στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ, μόνο ζήτημα πολιτισμού*, με την τουαλέττα της στο Λαϊκό, φυσικά στη Ζωρζέττα όλων ημών, στη Ζωρζέττα, τη μάνα μου-κοίταγα χθες το χαϊμαλί που μου είχε χαρίσει για το νέο μου αυτοκίνητο, σήμερα, το κρέμασα στο κοινό μας αυτοκίνητο, είπα: είναι της Ζωρζέττας, αρκεί-

Ζωρζέττα, Παππούς, θεία Μαίρη, ο μεγάλος αδερφός, μασκαράς, (1957?)-


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...