άνοστα σαν το τίποτα…

Θα ήθελα νά πεθάνω το θάνατο για το θάνατο
άλλοτε
φωνάζοντας τα μαύρα κύματα και χτυπώντας τη σημαία
κι ας ήταν το σκοτάδι πικρό σαν τσάι
και σαν σπασμένη λόγxη
σαν μάσκα αδειανή και σαν πνιγμένο πουλί .Τώρα
τη νύxτα αυτή δεν μπορώ να μιλήσω
για επιθυμίες.
Όταν κοιμάμαι ιδρώνω και βλέπω να περνάει
μια σεβαστή κυρία κρατώντας ένα πηρούνι
έναν εσταυρωμένο, ένα μανιτάρι και λέει:
«Εγώ ειμί», και γελάει για να φοβηθώ.
Τη νύxτα αυτή περπατάω με το στόμα ανοιχτό.

Ο θάνατος στην κάθε ώρα της ζωής
και συ στην κάθε ώρα του θανάτου.
Αχ! κάποια μέρα θά ‘ρθει που τα κόκκινα σκουλαρίκια
ποτισμένα στα άνοστα φώτα που ρουφάν το άνοστο σκοτάδι
θά ‘ναι για μένα άνοστα άνοστα άνοστα
σαν το τίποτα…

 * ο Γιώργης Βασιλείου Μακρής (επί τω οικογενειακώ και φιλικώ: G.B.M) δεν αφήκε οικογένεια, δεν αφήκε απογόνους για να προασπίζονται και τα γραφτά του, στα διαδίκτυα "κυκλοφορεί" ο Γιώργης Μακρής, καλό είναι αυτό, αρκεί να σημειώνονται οι πηγές.(και κάποιοι να μην οικειοποιούνται φωτογραφίες του σε διαδίκτυα, βάζοντάς τες σαν δικές τους στα γραφτά τους με ψευδώνυμα, οι νοούντες νοήτωσαν...)  Για την ιστορία, δεν αισθάνομαι καμία υποχρέωση να σημειώσω πηγές για γραφτά της οικογένειάς μου, εντούτοις, από επαγγελματική "διαστροφή" το πράττω πάντοτε.
Η εκ πατρός γιαγιά μου, Μαρίκα Μακρυπουκάμισου (το 1917 περιεκόπη το επώνυμο σε "Μακρής"), ήταν η 4η από 9 παιδιά του τσιφλικά Γιώργη Μακρυπουκάμισου στη Δαλαμανάρα και την Πυργέλα -όπου και το σπίτι τους ως σήμερα- ο πρωτότοκος ήταν ο Βασίλειος Μακρυπουκάμισος δικαστής, γεννήτωρ του Γιώργου Μακρή.*
** το 1966 ο μπάρμπας κατέβηκε "κάτω" και ήρθε  να μας δει στο σπίτι της θείας Δέσποινας, της μικρότατης αδερφής του πατέρα μου, στο πέτρινο τότε, απέναντι από το δικό μας, από οικογενειακή συγκυρία, έμενα εκεί για μήνες και διαβάζαμε στο πιάνο εναλλάξ με την ξαδέρφη μου τη Μαρία, το Μαράκι έπαιξε  τον μικρό βοσκό κι ο Μακρής, μακρύς-μακρύς στην πολυθρόνα το καταχάρηκε ( ο μικρός βοσκός ήταν το "φόρτε" της Μαρίας μας, του λόγου μου, λίγο πιο πίσω στο πιάνο). τα υπόλοιπα είναι οικογενειακά δεδομένα... τότε όμως μας διάβασε τη μετάφρασή του "Πέτρα του ήλιου" ή "Ηλιόπετρα" του Οκτάβιο Πας.http://www.avgi.gr/article/10812/3543383/periodiko-pali-penenta-chronia-meta

 Ήμουν ένα παιδάκι ούτε 12 χρονώ και το πόσο εντυπωσιάστηκα εγώ το ξέρω μόνο. Με τα χρόνια και άλλες θηριώδεις συγκυρίες εντρύφισα σε αυτή την σύνθεση του Οκτάβιο Πας, έγραψα γι' αυτήν, γνώρισα τον Πας πριν να πεθάνει. Την σύνθεση μετέφρασαν ο αγαπημένος μου Τάσος Δενέγρης (στενός φίλος και στην παρέα του Μακρή, εξάλλου) και πρόσφατα ο Κουτσουρέλης. Αν και μεταφρασμένη η σύνθεση από τα Γαλλικά, νομίζω πως είναι η πιο επιτυχημένη ως σήμερα, το αναγνώριζε και ο Δενέγρης (αυτή τη στιγμή, λόγω, γνωρίζω κάλλιστα για τι ομιλώ και γράφω):
" Μιά ιτιά κρυστάλλινη, μιά λεύκα από νερό,

ένα ψηλό σιντριβάνι γερμένο από τον άνεμο,
ένα δέντρο καλοφυτεμένο αν και χορεύοντας,
προχωρεί, πισωδρομίζει, στρέφεται
και πάντα καταφθάνει: (.)" 

http://iliaskourakos.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html

http://mhnymal.blogspot.gr/2012/03/blog-post_30.html Σημ: 

ο Άγγελος Καράκαλος, νευροχειρουργός, πέθανε πρόπερυσι πλήρης ημερών, δεν/δεν ήταν φίλος του Μακρή πλην πρωτοξάδερφός του, και δευτεροξάδερφος του δικού μου πατέρα -οι μανάδες τους ήσαν πρωτοξαδέρφες-  η μάνα του Μακρή ήταν Καρακάλου,  η μάνα του θείου Άγγελου το γένος Μεταξά -του κονιάκ- από την Άρια, λίγο έξω από τ' Ανάπλι στον δρόμο του Τολού και για τους νεώτερους, διαδίκτυα, κλπ, αν δεν είχε ψάξει τα σεντούκια του Γιώργη Μακρή ο θείος Άγγελος, τίποτα δεν θα είχε ανακοινωθεί από κείνον, ούτε ο Γονατάς θα είχε κάτι μάθει. (διορθώνοντας τα διαδίκτυα για θέματα που συμβαίνει να είναι εις γνώσιν μας)-  Γονατάς και Καράκαλος ήσαν συμμαθητές  με τον Μακρή στο θρυλικό Β' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών με τον ομοίως θρυλικό Γυμνασιάρχη Θρασύβουλο Σταύρου,κατωτέρω, μία συνέντευξη που ξεκαθαρίζει ορισμένα πράγματα. Όταν αναφέρεται "στον Ρούβαλη" εννοεί τον πολυπράγμωνα αδερφό μου, όπου τον Νοέμβριο του 2002 διοργανώσαμε μαζί και με όλους-όλους τους ως τότε ζώντες φίλους του ένα διεθνές συμπόσιο για τον Γιώργη Μακρή στην Αθήνα και στ' Αναπλι. (συμμετείχαν, Νάνος Βαλαωρίτης, Αγγελος Καράκαλος, Επαμεινώνδας Γονατάς, Τάσος Δενέγρης, Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου,Νάτα -Ναταλία- Δραγούμη, Ντένη  Βαχλιώτη, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς-απέστειλε κείμενο λόγω απουσίας από την Ελλάδα-, Ελισσάβετ Αρσενίου, Μάνια Καραϊτίδη, Πάνος Κουτρουμπούσης, Σπύρος Μεϊμάρης, Κική Δημουλά -απέστειλε κείμενο- εμείς, και στ' Ανάπλι μαζί και οι Γιώργος Καραβασίλης, Γιώργος Καραμάνος, και ο και κληρονόμος του Μπάμπης Καράκαλος, κοινωνιολόγος στη Γερμανία, καθώς και πολλοί-πολλοί άλλοι που είχαν μνήμη από τον Μακρή σαν τον αγαπητότατό μας Λούη Λάμπρου). 
Όπως κι αν έχει, η αυθάδης "οικειοποίηση" εικόνων του Γιώργη Μακρή από νεώτερους μόνο ήθος δεν τους προσδίδει -  https://www.mixcloud.com/manolisdaloukas/%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%ΜBF%CF%83-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82/



(για να λέμε "και του στραβού το δίκιο" η Μαρία μας το έπαιζε-ως σήμερα-με περισσότερο μπρίο απέξω και χωρίς πάρτα)-