28/10/16

μέρα που είναι...

αναδημοσίευση από το μπλογκ του Μάκη, μοιραζόμαστε τον ίδιο παππού

Κωνσταντίνος Παπαδόγιαννης, συνταγματάρχης Πυροβολικού, Επιτελάρχης Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας -Βέροια- του ΕΛΑΣ με τον Σαράφη και τον Μπακιρτζή, τον Μάρκο Βαφειάδη και τ' άλλα τα παιδιά, φθινόπωρο του '43.
Βενιζελικός αξιωματικός (από οικογένεια δημοκρατών, με πατέρα ομοίως αξιωματικό), "κίνησε" τον Σπέρχειο στο κίνημα του 1935
 των αδερφών Τσιγάντε, θανατοποινήτης στην Ακροναυπλία του Ναυπλίου, μετά την αμνηστία έγινε τοπογράφος- μηχανικός τελειώνοντας το Μικρό Πολυτεχνείο και δούλεψε ως ελεύθερος επαγγελματίας, κύριο έργο του, η αποξήρανση της λίμνης Ξυνιάδας. Από τους πρώτους αξιωματικούς στην Ήπειρο με τον Δαβάκη το 1940, τραυματίστηκε στις μάχες στην Αλβανία. Ήταν απλώς δημοκράτης. Με τον εμφύλιο γνώρισε όλα τα ξερονήσια εξορίας, τον αποστράτευσαν το 1952. Πέθανε ως υποστράτηγος.
-επαναλαμβάνεται το ίδιο σχόλιο: ο Κωνσταντίνος Παπαδόγιαννης φορούσε πάντοτε την στολή του τακτικού Στρατού-.

https://sikam.wordpress.com

http://kostaspapadogiannis.blogspot.gr {να σκεφθεί κανείς πως ο Κονδύλης υπήρξε "ορντινάντσα" του παππού και πήγαινε τη μητέρα μου στο σχολείο, η δεύτερη κόρη του παππού, Ζωρζέττα, μητέρα του Μάκη, γεννήθηκε πολύ αργότερα όταν η πρώτη του Τερέζα ήταν στην εφηβεία- γεννημένος να ελίσσεται (εκτός λογικής τού παππού και των απογόνων του, βεβαίως) μέσα σε ελάχιστα χρόνια βρέθηκε στρατηγός και ξήλωσε δημοσία τα γαλόνια του Κωνσταντίνου Παπαδόγιαννη}...

* απεχθάνομαι τις παρελάσεις, οι μαθητικές, εξάλλου, ξεκίνησαν από την δικτατορία του Μεταξά και οι των αρμάτων μάχης δεν έχουν λόγο να γίνονται. Αλλά το εμβατήριο που παίζεται πάντοτε κάθε 28 Οκτώβρη παρ' όλες τις "εθνικές εξάρσεις", στους παλιότερους από μας που έχουμε μνήμη εξ αντανακλάσεως ακόμη, επαναφέρουν έστω για λίγο τούτη τη μνήμη. Γνώμη πάντως σθεναρή: να καταργηθούν οι παρελάσεις παντοίας μορφής, τώρα *




1944 λίγο πριν αρχίσουν οι εξορίες, στην αυλή του μητρικού σπιτιού, Πυθίας 28, Κυψέλη, ο παππούς με τη Ζωρζέττα όχι ακόμη 14 χρονών, γεννήθηκε σαν αύριο, 29 Οκτωβρίου, αναπαύεται εν ειρήνη κι αυτή.

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...