ευχαριστώ πολύ την φίλη συγγραφέα κι εξαιρετική μεταφράστρια Αργυρώ Μαντόγλου που θυμήθηκε την Κλαρίσε, και τα ευγενικά της λόγια για τη δουλειά της ιστολόγου, να θυμήσουμε πως ετοιμάζεται ταινία για τη ζωή και το έργο της με πρωταγωνίστρια την Μέριλ Στρήπ, το αποτέλεσμα ας θεωρήσουμε θετικά εγγυημένο λόγω της προσωπικότητας της αμερικανής ηθοποιού:
http://amantoglou.gr/clarice-lispector
http://www.politeianet.gr/books/lispector-clarice-tupothito-dardanos-konta-stin-agria-kardia-172916
(...) κανένας κενός
χώρος μέσα μου για να μάθω ότι υπάρχει ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι διαστάσεις,
κανένας κενός χώρος μέσα μου ούτε καν για να σημειώσω ότι θα δημιουργήσω στιγμή
τη στιγμή, όχι στιγμή τη στιγμή: πάντα συγκεχυμένα, γιατί τότε θα ζήσω, μόνο
τότε θα ζήσω πιότερο από την παιδική ηλικία, θα ‘μαι ακατέργαστη και
κακοφτιαγμένη σαν μια πέτρα, θα ‘μαι ανάερη κι αβέβαιη σαν κάτι που το νιώθεις
μα δεν το καταλαβαίνεις, θα υψωθώ σε κύματα, αχ Θεέ μου, κι ας έρθουν όλα να
πέσουν πάνω μου, μέχρι κι η έλλειψη κατανόησης του εαυτού μου ορισμένες κενές
στιγμές, γιατί αρκεί να πληρωθώ και τότε τίποτα δεν θα εμποδίσει το δρόμο μου
προς τον άφοβο θάνατο, από οποιαδήποτε πάλη ή ανάπαυλα θα σηκωθώ κραταιή κι
ωραία σα νιόβγαλτο πουλάρι.-.(...)
© ΑΡ (από το ακροτελεύτειο κεφάλαιο «Το ταξίδι»)
*δυστυχώς, ατυχήσαμε με το "παιδικό" εξώφυλλο (επιλογή του τότε επιμελητή) και με την αμέλεια των υπευθύνων του οίκου που δεν κράτησαν ούτε ένα αντίτυπο στη βιβλιοθήκη τους.....άρα, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι στην κυριολεξία συλλεκτικό διότι ανατύπωση δεν προβλέπεται, όσοι το έχουν, ας το χαρούν!!!!
τα εκδοτικά είναι και έτσι, δεν πειράζει. Σε λιγότερο από χρόνο, από την ιστολόγο θα εκδοθούν δύο βιβλία της Λισπέκτορ, για όσους κι όσες αρέσει αυτό το είδος γραφής, είναι δοκιμιακής υφής (στο οποίο "ρέπει" η ιστολόγος).
https://youtu.be/nVkDfnGobmI
το άγαλμα της Κλαρίσε Λισπέκτορ μαζί με τον αγαπημένο της σκύλο Ουλίσες (Οδυσσέα), πολύ κοντά στο σπίτι όπου έζησε για πολλά χρόνια στο Λέμε (ένα πράγμα σαν το Παγκράτι στην Αθήνα ας πούμε). Στήθηκε τον προηγούμενο Απρίλιο του 2016 και είναι έργο του Εντγκάρ Ντυβιβιέ, που του αρέσουν πολύ τα έργα της. Το έργο εκπονήθηκε αμιγώς με χορηγείες φίλων της Κλαρίσε Λισπέκτορ, όπως σε πολλές χώρες, έτσι και εδώ, η Πολιτεία λείπει ή αδυνατεί, μιλάμε για την μεγαλύτερη γυναίκα συγγραφέα του 20ου αιώνα στη Βραζιλία και η Πολιτεία κωφεύει, εδώ έκανε ακαδημαϊκό έναν όχι ιδιαιτέρως καλό ποιητή αλλά με άριστες δημόσιες σχέσεις, ονόματι Λέντο Ιβο και άφησε φυσικά στο ίδιο σκοτάδι με τη Λισπέκτορ τον μέγιστο Βραζιλιάνο ποιητή του 20ου αι και πολύ φίλο της Λισπέκτορ, Κάρλος Ντρουμόντ ντε Αντράντε, same taste!!!
