AL, Οκτ. 2012
India Song
Με
πόναγε
ο γυλιός μου
να μου τον
αλαφρώσεις;
don’t
bother-
Περπάταγα
γυμνοπόδαρη
χάζευες τα μεταξωτά
χωρίς σχόλια.
Είπα,
το Νεπάλ
μας περιμένει πάλι
με τα καλλίτερα
\μη σκεφτείς
ανέφελες
επιστροφές…
- γιατί
συννέφιασες??
δυο πληγές
μου έσκαψε
το γυάλινο γαλάζιο
σου
μάτι,
Προσποιήθηκα
ένα σάρυ
να κρύψω
τις συνήθεις
ρεύσεις κρεμ.
Όταν βγήκαμε
στα βρομόνερα
ο ήλιος χρύσιζε
τα μαλλιά σου
και τα χέρια σου
γίνανε πάλι φιλικά,
απιθώσανε δυο
έγνοιες
στους ώμους μου
και σηκώσαν
πολλαπλές.
Έγινε φως-
το μοναδικό σου χάρισμα:
Ένα
χαμόγελο
σαν να σε λέγανε
Άγγελο.
Δεν είχα γυλιό
Δεν είχα φως
δεν είχα βλέμμα
μόνο τη γνώση σου
Μ΄αυτήν έμαθα
να πορεύομαι/-
Αύγουστος
2012
'Ενα tango μεθυσμένο
η ισχνή αγκαλιά σου
για τα μάτια σου μόνο,
είπα,
με κοίταξες
σαν να μην σε πίστευες,
glissando στα ψηλά μου τακούνια
με το σκίσιμο της αθωότητας
στη φούστα
καλά που είσουν -είσουν; όχι πια?-
ψηλός
με κράτησες, μου φύσηξες αέρηδες.
Τώρα, πόσο μικρός να είσαι;
Πάντα θα λείπεις από τη θύμησή μου,
να το 'χεις κατά νου
εκεί στα Πουργκατόρια που θα ανεμίζεις
χέρια, μνήμες και, βέβαια,
τα μάτια σου, μην τα αφήσεις να πλέουν μόνα τους,
κινδυνεύουν κι άλλοι, εμείς, όσο ήταν να πνιγούμε, πνιγήκαμε.
Έχει καλημέρα εκεί;
Καλημέρα, λοιπόν, mi amor.
7/10/12
https://youtu.be/sCI-gI3l0b8
Αχανώς χαθέντες
Σπασμένα νερά
χαλασμένα φρένα
φρέαρ μνημών
δεν έχει στάση
να κατεβώ,
μοιραία,
φτάνω στο τέρμα
και πάλι
η ίδια διαδρομή
ανάποδη/ σαν διάδρομος
κλειστός, ασφυξιόγονος/
Σιωπηλό το πλοίο
μπατάρει
στα θέλω
σε δυο κουταλιές
γλυκού νερού.
Από θέση ισχύος
φταίω.
Ξεχνάω
τις στάσεις,
ξεχνάω
τις πλατείες,
ξεχνάω
τα χέρια,
τα
μάτια,
δεν
ξέρω.
Οι
διαστημόπετρες
δεν κάνουν χάρες
Δεν
ξημερώνει για όλους,
τι
να τους κάνω, ακριβώς,
τους
κοιμισμένους μου
με τα
χλωμά μάτια;
Δωσ’
μου έναν λόγο
για αύρα
κι ας είναι
κι αγέρας σφυριχτός
στα μακρυσμένα βουνά
για αύρα
κι ας είναι
κι αγέρας σφυριχτός
στα μακρυσμένα βουνά
πριν
απολείπειν
ο
Θεός
Αντώνιον.
11 Οκτ. 2012
