ΩΣ ΕΔΩ

Η ρωσική επέμβαση στη Συρία προκαλεί αύξηση στο κύμα προσφυγιάς από τη Συρία.
Στη Συρία τουλάχιστον 120.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τις αρχές Οκτωβρίου στις επαρχίες Αλέπο, Χάμα και Ιντλίμπ.
التدخل الروسي رفع مستوى التهجير من سوريا. على الأقل 120000 سوري تم تهجيرهم منذ بداية شهر تشرين الأول من محافظات حمص و حماه و ادلب

* από την ΜΚΟ Αλληλεγγύη με τη Συρία*

Τι να πρωτοπεί κανείς και τι να πρωτοσχολιάσει....

Ποιοί ξεκίνησαν ΚΑΙ αυτόν τον πόλεμο; Από τους Μπους και Μπλαιρ, στην "βολική" απραξία του Ομπάμα (να μην χαλάσει την καλή του φήμη ο άνθρωπος τώρα που τελειώνει η β΄θητεία του), στη "χαοτική" στάση των Ευρωπαίων "ηγετών", η "καλή" Μέρκελ και οι "καλοί" Αυστριακοί που θα σηκώσουν όμως ομοίως φράχτη με τη Σλοβενία, ο "κακός" Κάμερον, ο ουδετερότατος Ολάντ και γύρω-γύρω οι δορυφόροι τους. Απαξάπαντες με τα δικά τους μικροσυμφεροντάκια που υπαγορεύει η νεοφιλελεύθερη εν πολλοίς κυριαρχούσα ιδεολογία τους.Και η προσοδοφόρα πώληση όπλων, εννοείται. Οι μεσάζοντες στην Τουρκία (είναι πολλά τα κέρδη) με την ανοιχτή κάλυψη του Ερντοάν, ο οποίος για μισή παραχώρηση στο συριακό προσφυγικό πρόβλημα αξιώνει (και πάλι, και πάλι) είσοδο στην ΕΕ; Η όπως πάντα άκαιρη και άστοχη επέμβαση του Πούτιν και της Ρωσίας του (μετά το Αφγανιστάν, μάθημα δεν έγινε) που τα αεροπλάνα τους σκοτώνουν εκατοντάδες αμάχους; Και εδώ η πώληση όπλων και η διατήρηση της σφαίρας επιρροής με νύχια και με δόντια. Κι ας ουρλιάζουν οι μαχητές της Συριακής αντιπολίτευσης να μην σκοτώνουν αυτούς και τα παιδιά τους αντί για τους τζιχαντιστές του ΙΣΙΣ.  Μα υπάρχει στόχος: η διατήρηση του Άσαντ στην εξουσία πάση θυσία (τόσα χρόνια, παππούς, πατέρας και σημερινός ήσαν από τους καλλίτερους αγοραστές ρωσικών όπλων). Ούτε οι Ρώσοι θέλουν λύση, ούτε οι αμερικανοί, όσο για τους Ευρωπαίους, ως συνήθως, χωρίς στρατηγική, εφαρμόζουν την μία μετά την άλλη τραγελαφική τακτικιστική "τακτική". Μόνο που αυτό μεταφράζεται σε χιλιάδες νεκρούς καθημερινά ανάμεσα στον άμαχο Συριακό πληθυσμό.

Ο άχρηστος ρόλος του κατ' όνομα ΟΗΕ που στέλνει ληγμένα τρόφιμα στους καταυλισμούς προσφύγων στη  Συρία και τις γειτονικές της χώρες;

Κι εμείς εδώ; Με κυβέρνηση "αριστερή", με μεγαλύτερη, υποτίθεται, ευαισθησία (πού είναι ακριβώς και δεν την βλέπουμε όλοι εμείς;), κοντά 10 μήνες μετά όχι μόνο δεν γκρέμισε τον φράχτη στον Έβρο αλλά στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό ζήτημα αποδέχθηκε δημιουργία στρατοπέδων και παραμονή 50 χιλιάδων προσφύγων, σε μία χώρα των 10 εκατομμυρίων, πτωχευμένη και δεμένη χειροπόδαρα στις διαθέσεις των εκάστοτε "γκαιμπελίσκων" της κατ' όνομα ΕΕ.

Είναι πασιφανές ποιοί υπέθαλψαν αν όχι υποδαύλισαν την λεγόμενη "αραβική άνοιξη". Ο εμφύλιος όμως στη Συρία εδώ και 3 χρόνια έχει ξεφύγει μακράν των προδιαγραφών που είχαν τεθεί στα αμερικανο-ευρωπαϊκά γραφεία και στρατιωτικά επιτελεία (του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένου, φυσικά). Και επετράπη εκ νέου το θέριεμα του φονταμενταλισμού με τον ΙΣΙΣ επικεφαλής. Αν ήθελαν τα παγκόσμια αφεντικά που μας καταδυναστεύουν και τον ΙΣΙΣ θα είχαν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και μία χώρα κάποτε ευημερούσα δεν θα είχε κατακερματισθεί  και ερηπωθεί σε τέτοιον βαθμό, στέλνοντας το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην προσφυγιά και τους εγκληματικούς πνιγμούς στα χωρικά μας ύδατα, με τους πρόσφυγες που τόσο "αφιλοκερδώς" ετοιμάζονται να στεγάσουν στις Ευρωπαϊκές τους χώρες να καταλήξουν νεοσκλάβοι με αμοιβή ολίγων €. Ήδη γνωρίζουμε πως τρέπεται σε φυγή από τη Συρία το καλλίτερο δυναμικό της χώρας αυτής.

Μόνο  η Ιταλία προσπαθεί να ψελλίσει κάτι, δεχόμενη επίσης μέγα κύμα προσφύγων, αλλά και οικονομικών μεταναστών από την Αφρική. Όχι όμως στον ίδιο βαθμό με την Ελλάδα αυτή τη στιγμή.

Τι δέον γενέσθαι; μα, πρώτον να ανοίξει ο Έβρος πάραυτα για να σταματήσει η θαλάσσια ροή προσφύγων με πνιγμούς, να παζαρέψει, ναι, να παζαρέψει η Ελληνική μας κυβέρνηση όχι μόνο με τους Ευρωπαίους (και τους δικούς τους λίαν συντόμως Φράχτες) αλλά και με τους αμερικανούς και με τον Πούτιν, και εν τέλει και με τον Ερντοάν. Για υποδομές με περισσότερα κονδύλια της ΕΕ, για χειρισμό του σημερινού προσφυγικού ζητήματος συνολικά, σε μία διάσκεψη όλων των "μεγάλων κεφαλών", για χώρους υποδοχής ανθρώπινους και το κυριότερο: Για δραστική επέμβαση ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον Γολγοθά, δηλαδή να σιγήσουν πλέον τα όπλα και η "διεθνής κοινότητα" να ρίξει το βάρος της στην αντιμετώπιση του πολυπρόσωπου και δυσεπίλυτου ζητήματος του τζιχαντισμού, αφήνοντας τους Σύρους να διευθετήσουν τα της χώρας τους. Κι ας σταματήσει εδώ η νέα Ελληνική κουτοπονηριά που κυκλοφορεί ευρέως: κρατάμε εδώ μέγα κύμα προσφύγων έναντι ανταλλαγμάτων σε μνημόνιο και χρέος. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Την ανοργανωσιά και την προχειρότητά μας την γνωρίζουμε ως λαός καλά. Μόνοι μας, λίγο δύσκολο να καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε. Έχουμε ένα "χαρτί" γερό όπως πάντα: την γεωστρατηγική μας θέση. Αν αποκτήσουμε κάποτε και δομές στιβαρές στην εξωτερική μας πολιτική θα μπορέσουμε όχι να την εκμεταλλευτούμε εις βάρος άλλων, αλλά να αναγκάσουμε  τους συνομιλητές μας να σεβαστούν απόψεις μας και να συμπλεύσουν με θέσεις μας. Αυτό απαιτεί ταχείς και επιτυχημένους χειρισμούς από μέρους της διπλωματίας μας. Και την αναγκαία ευελιξία. Με την σημερινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ έχουμε την αίσθηση πως δεν θα τελεσφορήσει απολύτως τίποτα από όλα τα ανωτέρω. Το στελεχικό δυναμικό του Υπουργείου είναι πρώτης γραμμής αλλά ένα πλοίο το κυβερνά ο καπετάνιος του, με απόψεις και δράσεις σαν τις δικές του, δύσκολο να αποφευχθούν κι άλλες αστοχίες...

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: η Συριακή κρίση στην απόλυτη συγκυρία έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις για την Ελλάδα, επιβαρύνοντας κατά πολύ  την συνολική κακή της κατάσταση. Άρα, νομιμοποιούμεθα ακόμη περισσότερο να διαδραματίσουμε πραγματικά ενεργό ρόλο για να λάβει τέλος η κρίση αυτή.

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται η αυτενέργεια όλων ημών ως πολίτες. Μια μεγάλη διαδήλωση σήμερα στον Έβρο για να πέσει ο φράχτης.  Να γίνονται 300 την ημέρα που λέει ο λόγος. Ώρα είναι, παράλληλα με την δραστηριοποίηση στην εθελοντική βοήθεια προς τους πρόσφυγες, να κατεβούμε κάτω οργανωμένα απαιτώντας τα αυτονόητα από εκείνους που στεγάζονται σε Μαξίμου και Κοινοβούλια: να κάνουν τη δουλειά για την οποία τους εκλέξαμε, ούτε η ψήφος μας εκχωρήθηκε ποτέ, ούτε τα δικαιώματά μας ως πολίτες πρόκειται να απεμπολήσουμε.