ουαί υμίν...

αν ήξεραν κάτι φίλοι μας που συνέβη να γίνουν μύθοι μεταθανατίως στα όμματα ρομαντικών ή απλώς αδαών, πως γραφτά τους ή ρήσεις τους θα γίνονταν συνεχή έρμαια σε διαδίκτυα, έστω και καλή τη πίστη, θα είχαν σκίσει βιβλία και κάψει γραφτά, για τον φίλο μου τον Βακαλόπουλο μιλώ (εγώ ξέρω για ποιόν μιλώ, άλλοι που ούτε τον είχαν ακουστά όσο ζούσε τι να αναζητούν άραγε, τη σωτηρία της ψυχής τους?), με αφορμή να καλύψουν ψυχολογικά κενά της στιγμής... έλεος, υπάρχει κι η ψυχανάλυση, να σας χρηματοδοτήσουμε παιδιά? καταντάει δημόσια διαπόμπευση και διασυρμός, φτάνει πια!!!Ας αφήσουμε τον Χρήστο ήσυχο πλέον,να αναπαυθεί εν πλήρει ειρήνη, ναι; υπάρχουν κι άλλοι για να βγάλετε τα απωθημένα σας.... αρκετά, εντάξει;