Οι μέρες σας στις νύχτες μας
ναυαγώντας
σε τρυφηλά μαξιλάρια Νιρβάνας
βυθιζόμενοι στην θάλασσα
του κανενός
ατενίζοντας
τον μη-ορίζοντα
του μηδενός
ένας δρόμος φιδωτός
στα πουθενά
των θέλω
μια λεωφόρος της νίκης
στις σκαλωσιές
ήττας ηχηρής
μόνο σφυριές
δομούν
ένα τίποτα
αφής-ακοής-πνοής σφυριχτής
Οικοδομήματα
/κατάρρευση.
με μιαν ανάσα
το κεφάλι έξω
βλέμμα
στο σύμπαν
το τώρα
διαμελισμένο
στα πεδία χαμένων μαχών
στόματα ουρλιάζοντας
στο απειροελάχιστο
άστρων
φεγγοβόλα αχνών.
Καταβύθιση.
©ΑΡ-προδημοσίευση