Το ποίημα

ένας μικρός θάνατος....

ένας μικρός θάνατος

το ποίημα

Ξεχνάω να γράψω

όταν σκέφτομαι

ξεχνάω

να αισθανθώ

όταν

ταλανίζομαι

ξεχνάω

να ξεχνάω

όταν

αισθάνομαι

Αιώρηση

ατέλεια ζωής

ακροατές, ακροβάτες; Θεατές???

σαν βυρσοδέψες

στην Μοντιάνο

όλο το δέρμα

καταγής’

βιβλιοδέτες

της αφής

ηλιοδέτες της γραφής.

Παρηγορίες...\\\??

Η αράγιστος μνήμη

πάλι και πάλι

δεν την σπάζει

κανείς

τίποτα????\

ούτε

οι οιμωγές

των μην...\\\

να σε γεννήσω

από την αρχή

ολάνοιχτη

σαν

σαπισμένη μήτρα

πλεύση
στο σκουροκόκκινο αίμα

­-απλώς-

να σε κοιμήσω

                                     ατάραχα

                                                                              σε χέρια                                                                 

                                                                σπασμένα

                        χωρίς

ουρανό

παληωμένο

               χωρίς

   μάτια δακρυσμένα

οι

ανάσες  κοντύνανε

             στο

άπλωμα

                                              του ενός χεριού

Αν τεντωθούν και τα δύο

θα γλιτώσω, λες,

        τη μπουκάλα

του οξυγόνου???

        Και. τότε, το ποίημα;

          θα πάει να κοιμηθεί

                   ξεκουραστικά????

Θα αντέξει

     να ξυπνήσει/

και να είναι μόνο του;

             

Peter's song

2005-

από το χτήμα του Peter