alejandra pizarnik " ίσαμε να σου γίνουν τα μάτια σκόνη"...

Αλεχάντρα Πισαρνίκ: «Το δέντρο της Άρτεμης», 1962 –με πρόλογο του Οκτάβιο Πας-.

1

He dado el salto de mí al alba.
He dejado mi cuerpo junto a la luz
y he cantado la tristeza de lo que nace.

Έριξα έναν πήδο την αυγή. 
'Αφησα το κορμί μου δίπλα στο φως

και τραγούδησα τη θλίψη κείνου που γεννιέται.

10

un viento débil
lleno de rostros doblados
que recorto en forma de objetos que amar

αδύναμος άνεμος

γεμάτος από πρόσωπα καταπτοημένα
που ψαλιδίζω σε σχήμα αντικειμένων προς εράσθαι

11

ahora
en esta hora inocente
yo y la que fui nos sentamos
en el umbral de mi mirada

τώρα

τούτη την ώρα της αθωότητας
εγώ και κείνη που υπήρξα καθίσαμε
στο κατώφλι του βλέμματός μου

13

explicar con palabras de este mundo
que partió de mí un barco llevándome

να εξηγείς με λόγια του κόσμου τούτου

πως ξεκίνησε από μέναν ένα πλοίο που με παίρνει μαζί του

14

El poema que no digo,
el que no merezco.
Miedo de ser dos
camino del espejo:
alguien en mí dormido
me come y me bebe.

το ποίημα που δεν λέω,

κείνο που δεν του αξίζω
Φόβος να γίνουμε δύο
μονοπάτι στον καθρέφτη:
κάποιος κοιμισμένος μέσα μου
με τρώει και με πίνει.

18

como un poema enterado
del silencio de las cosas
hablas para no verme

σαν ποίημα που έχει μαθευτεί

από τη σιωπή των πραγμάτων
μιλάς για να μη με δεις

23

una mirada desde la alcantarilla
puede ser una visión del mundo

la rebelión consiste en mirar una rosa
hasta pulverizarse los ojos

ένα βλέμμα μέσα απ’ τον υπόνομο

μπορεί να είναι μια ματιά του κόσμου

εξέγερση είναι να κοιτάς ένα τριαντάφυλλο
ίσαμε να σου γίνουν τα μάτια σκόνη

26

(un dibujo de Klee)

cuando el palacio de la noche
encienda su hermosura
pulsaremos los espejos
hasta que nuestros rostros canten como ídolos

(ένα σκίτσο του Κλε)

όταν το μέγαρο της νύχτας
βάλει μπρος τη ηδύτητά του

θ'αγγίξουμε απαλά τους καθρέφτες
μέχρι να ψάλλουν τα πρόσωπά μας σαν είδωλα

(…)

Ετοιμάζεται πλήρης ανθολόγηση της Πισαρνίκ.

http://youtu.be/xqQvBUwSdvk