7/12/19


1777 ανάρτηση: 

τι ωραία δουλειά να είσαι ΜΑΤ και από σκάκι, χωριάτης στην Αθήνα, σε αυτή την χώρα, από τους ΧΙΤΕΣ στα ΤΕΑ (του "κυρίου Εθνάρχου", ω! ναι!) τους χωροφυλάκους και τους "μπάτσους" (μπάτσος νεοελληνιστί δεν λέγεται ο μπούφλος=η μπάτσα=η σφαλιάρα και η "ανάστροφη" κατά πρόσωπον?)?
https://www.in.gr/2019/12/07/apopsi/einai-douleia-ton-mat-na-ekseytelizoun-prosaxthentes/

η γηραιά πια γενιά μου, ένα ρίγος θα νιώθει όταν βλέπει κάτι τέτοια, όσο κι αν περνώντας δρόμους κεντρικούς συναντάμε αυτούς και λέμε μέσα μας "έλα, μωρέ, τα πιτσιρίκια", αυτά τα πιτσιρίκια έτσι εκπαιδεύουν, και, όχι, το ίδιο ρίγος μας συνέχει όταν βλέπουμε κάτι μαυροσκούφηδες, κοκκινο και πρασινοσκούφηδες, τι να κάνουμε, δεν μας αρέσει η βία κανενός και από κανέναν. Οι μπάτσοι ήσαν, είναι και θα είναι μπάτσοι, ανάστροφη σ' εμάς και στην κοινωνία μας των πολιτών που τρομάζουν ακόμη με τον χωροφύλαξ και τον αστυφύλαξ. Ωραία η προσπάθεια εξωραϊσμού, των "δημοκρατικών" πασόκων, των "αριστερών" συριζαίων και των "κεντροδεξιών" νεοδημοκρατών (αυτό το κεντρο, χμ!!!), όταν, σύντομα, εκλείψουμε εμείς, τότε άλλοι θα τα βλέπουν αλλιώς. Στην δική μου, όμως γενιά, με τον φόβο του πρασινοφορεμένου χωροφύλαξ και του μπλεφορεμένου αστυφύλαξ, κάθε φορά που θα βλέπουμε τέτοια θα πηγαίνουμε ο καθένας στις δικές του μνήμες, στον πατέρα μου με σπασμένα όλα τα μέλη και το κεφάλι, στον Μάλλιο και τις απειλές του "μίλα,μωρή γιατί θα σε "γα....", με δάχτυλο υψωμένο καταλλήλως. Είμουν ούτε 19 αλλά δεν "μάσαγα". Εκδημοκρατισμός της αστυνομίας είναι αυτός ο συρφετός δεξιών συνδικαλιστών-πότε δουλεύουν, αλήθεια?- που στελεχώνουν αρμονικά τα καναλάκια καθημερινά, δεξιά κι αριστερά? Πιο πολύ από τα "ξεγυμνώματα", συλλήψεις, και αμέσως μετά, απολύσεις. Ωραία αστυνομία, ωραία δικαιοσύνη, ωραίοι και οι ποινικοί κώδικες-αυτή την παραμονή των συριζαίων στην "ξουσία" θα πληρώνουμε για καιρό. Να προσέχαμε. Του λοιπού, θρήνοι κι οδυρμοί για το 2008, μόνη αλήθεια, η  μάνα κείνου του παιδιού που αναγκάστηκε να βγει στα καναλάκια και να ζητήσει να σταματήσει ο διασυρμός του παιδιού της, όλα θυσία στην τηλεθέαση. Ενδιαμέσως, αυτή η κοινωνία με μηδέν συλλογική μνήμη, λησμόνησε το άλλο παιδάκι, πάλι 15χρονο, τον Μιχάλη Καλτετζά, όπως και τους Κουμή και Κανελλοπούλου, όπως και τους τρεις που καήκαν στην Μαρφίν, τι δεν καταλαβαίνουμε ως κοινωνία? τι δεν καταλαβαίνουμε ως δήθεν ενεργοί πολίτες, αμέτε μας λιγάκι,μας θολώνετε τον ορίζοντα-

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...