https://www.athensvoice.gr/radio/themata/563497_o-d-simopoylos-stoys-1025-gia-proto-vima-sti-selini-apo-ton-anthropo

μεταξύ τελών της δεκαετίας του '80 και μέσων του '90 -το κράτησε περισσότερο αλλά εγώ έφυγα- είχε συν τοις άλλοις ένα από κείνα που τότε λέγονταν ΙΕΚ, μετέπειτα Κολλέγια, ισόγειο Ζωσιμαδών και Αγαπίου, γωνία, 5 ώρες την ημέρα, βράδυα, κοινωνιολογία και οικονομία για μελλοντικούς μάνατζερς. Πολλά μαθήματα στα αγγλικά, δεν ήταν ποτέ η πρώτη μου γλώσσα αλλά τα κατάφερνα. Δεν απάντησα ποτέ καλλίτερον εργοδότη, ευγενέστερον άνθρωπο. Πολλές φορές, έκλεινε το μαγαζί και μου εξηγούσε συμβάντα του σύμπαντος στην συμβατική οθόνη, κάποιες φορές με άφηνε κοιμισμένη στον καναπέ, του άρεσε πολύ πως, αν και θεωρητική, είχα τόσο ζωηρό ενδιαφέρον για το σύμπαν, χαιρόταν που είχα παρακολουθήσει την πρώτη κάθοδο Νασανθρώπου στην Σελήνη, τον Ιούλιο του 1969, από την τηλεορασούλα του παππού του Κώστα, στα σκαλιά της Λυκαβηττού, πάνω από το Ντόλτσε, μαζεμένη όλη η οικογένεια, με κομμένη ανάσα, με την εικόνα να χάνεται και να ξαναγυρίζει. Ο παππούς πάλευε με την εικόνα, εμείς, αγωνιούσαμε μην χάσουμε καρέ, θυμάμαι το μικρό μου αδερφάκι να φωνάζει ινσαλά στην κάθοδο, προσελήνωση. Πριν καμιά δεκαριά χρόνια, δουλεύοντας σε κάποιον δημόσιο φορέα, είπα να διοργανώσω επίσκεψη στο πλανητάριο,αλλοδαπών εφήβων, βραβευμένων σε παγκόσμιο διαγωνισμό, μας υποδέχθηκε εύχαρις, μας ξενάγησε ενδελεχώς και μας επέδειξε με περηφάνεια τα τελευταία επιτεύγματα του Πλανηταρίου, το έκαμε και λίγο για του λόγου μου, πάντα θα του είμαι ευγνώμων για όλα. Κυρίες και κύριοι, ο Δρ.αστροφυσικής, κύριος Διονύσης Σιμόπουλος, γνώστης του Διαστήματος όσο λίγοι σ' αυτή την χώρα, περήφανη που του μιλάω ακόμη, μου μιλάει και πάντα μου εξηγεί, ήρεμα, κατανοητά, ευγενικά. Παρέλαβα σήμερα την τιμητική πρόσκληση δια χειρός. Είναι κι αυτή η Ελλάδα, μας κάνουν τόσα τέκνα της περήφανους.