7/3/19

por la blanda arena que vaya el mar


Luis Cernuda (1902-1963, ανήκε στην περίφημη γενιά του 1927 της Ισπανίας)


DEJADME  SOLO


Una verdad  es color ceniza

Otra verdad es color de planeta

Mas todas las verdades, desde el suelo hasta el suelo

No valen la verdad sin color de verdades,

La verdad ignorante de como el hombre suele encarnarse

en la nieve.

  

En cuanto a la mentira, basta decirle "quiero"

Para que brote entre las piedras

Su flor, que en vez de hojas luce besos,

Espinas en lugar de espinas,


La verdad, la mentira,

Como labios azules,

Una dice, otra dice;

Pero nunca pronuncia verdades o mentiras su secreto

torciido;

Verdades o mentiras que emigran cuando los ojos mueran.



ΠΑΡΑΤΑΤΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ

Μια αλήθεια, χρώμα της στάχτης

Άλλη αλήθεια, το χρώμα του πλανήτη

Μα όλες οι αλήθειες, από γης ως γης

Δεν  αξίζουν την αλήθεια δίχως το χρώμα της αλήθειας,

Την αλήθεια της άγνοιας τού πώς ο άνθρωπος

σαρκώνεται στο χιόνι.

Όσο για το ψέμα, αρκεί να του πεις «αγαπάω»

Για να φυτρώσει ανάμεσα στις πέτρες

το λουλούδι του, που αντί για φύλλα λάμπει φιλιά,

Αγκάθια αντί γι’ αγκάθια,


Η αλήθεια, το ψέμα,

σαν χείλη μπλαβιά,

λέει η μία, λέει τ’ άλλο’

μα ποτέ δεν προδίνουν αλήθειες ή ψέματα το κρυφό μυστικό τους.

Αλήθειες ή ψέματα που αποδημούν σαν τα μάτια πεθαίνουν.


© AR, η απόδοση


Por la blanda arena 
απτην πατημένη άμμο
que lame el mar 
που γλύφει η θάλασσα
su pequeña huella 
το μικρό της ίχνος
no vuelve más 
δεν γυρίζει πια
un sendero solo 
μονοπάτι ορφανό
de pena y silencio llegó 
καημού και σιωπής ήρθε
hasta el agua profunda 
μέχρι το βάθος του υγρού
un sendero solo 
μονοπάτι ορφανό
de penas mudas llegó 
καημών σιωπώντας ήρθε
hasta la espuma. 
μέχρι τον αφρό.
Sabe dios qué angustia 
te acompañó 
Θεός κι αν είμαι
Ποιος σιμά σου

qué dolores viejos 
calló tu voz
ποιοι παλιοί καημοί
φωνή-σιγή

para recostarte 
arrullada en el canto 
να σε ξαπλώσουν
ρημαγμένη στο άσμα

de las caracolas marinas 
των κοχυλιών

la canción que canta 
en el fondo oscuro del mar 
la caracola. 

το τραγούδι που άδει
στο βαθύσκιωτο της θάλασσας
το κοχύλι.
Te vas alfonsina 
con tu soledad 
Φεύγεις, Αλφονσίνα
με τη μοναξιά σου

¿qué poemas nuevos 
fuíste a buscar? 
Ποια νέα ποιήματα πήγες να βρεις?

una voz antigüa 
de viento y de sal 
αρχαϊκή φωνή
απ’ άνεμο κι αλάτι
te requiebra el alma 
σου χαϊδεύει την ψυχή
y la está llevando 
και την παίρνει μαζί της
y te vas hacia allá 
και συ πας προς τα κει

como en sueños dormida, 
ωραία κοιμωμένη στα όνειρα
alfonsina vestida de mar. 
Αλφονσίνα, ντυμένη τη θάλασσα
Cinco sirenitas 
te llevarán 
Πέντε μικρές σειρήνες θα σε πάρουν μαζί τους
por caminos de algas 
y de coral 
από φύκια και κοραλλάκια
y fosforescentes 
caballos marinos harán 
una ronda a tu lado 
και φωσφορίζοντα άτια
θα φτιάξουν περίπολο για σέ

y los habitantes 
del agua van a jugar 
pronto a tu lado. 

εγκαταβιούμενοι θα χαριεντισθούμε
σιμά στο πλευρό σου.
Bájame la lámpara 
un poco más 

Χαμήλωσε τη λάμπα λίγο ακόμη

déjame que duerma 
nodriza, en paz 
άσε με μητέρα να κοιμηθώ
σαν μωρό που θηλάζεις
σαν μωρό από τροφό
y si llama él 
no le digas nunca que estoy 
κι αν μήνυμα στείλει κείνος που αγαπώ
μην του πεις ποτέ πως είμαι εδώ
di que me he ido. 
πες πως δεν είμαι
Te vas alfonsina 
con tu soledad 
Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου

¿qué poemas nuevos 
fuiste a buscar? 
ποια ποιήματα νέα πήγες να βρεις

una voz antigüa 
de viento y de sal 
te requiebra el alma 
y la está llevando 
y te vas hacia allá 
como en sueños dormida, 

αρχαϊκή φωνή
απ’ άνεμο κι αλάτι
σου χαϊδεύει την ψυχή
y la está llevando 
και την παίρνει μαζί της
y te vas hacia allá'
κατά κει πορεύεσαι
 ωραία κοιμωμένη 
σε όνειρο κοιμισμένη

alfonsina vestida de mar
Αλφονσίνα, ντυμένη  θάλασσα.

© ΑΡ απόδοση

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...