απόσταξη
ενός χρόνου παλιού
τρύπιες
ώρες
γεμίσανε
καζάνια του ατμού.
Φυσαλίδες
χωρίς παρηγορία
κανένα
ίχνος εαυτού.
η μνήμη, στο
κύτταρο πεπαλαιωμένου χρονισμού.
Μόνο
νερό, θυμίζουμε, το μόνο υγιεινό-
AR
1989 στα γενέθλια του Βίκτωρα του Ιβάνοβιτς,ένα τέλος Αυγούστου, Βίκτωρ-Αμαλία-Γιώργης, στο μπαλκόνι χειρονομεί ο Σάμης Γαβριηλίδης, κάπου εκεί κι η Βασούλα
βιολί είναι αργά να μάθω αλλά κάποια στιγμή θ' αλλάξω εκείνες τις δύο χορδές που εκκρεμούν χρόνια πια και θα κατέβω να το πούμε πάλι μαζί, για τον Μπέτσο -θυμάσαι φυσικά που ο μπαμπάς έλεγε έτσι την μάνα μας, ναι?, για τον Μπέτσο που παίζει βιολί κι ηρεμεί, έτσι να κάνουμε Γιωργαρή κι εμείς, τι λες κι εσύ? ναι? ναι-