jojo

https://www.youtube.com/watch?v=txI7pyrmb2c

όταν διάβαζα τον επικήδειο που είχες φτιάξει 10 χρόνια  πριν, ήθελα να σου τραγουδήσω αυτό που ήταν τόσο δικό μας, τόσο εμείς, εκεί, στο δωματιάκι σου στην Κωλέττη, τόσο αλήτης που έλεγες πάντα "στρώσε μου το κρεβάτι μου" και σε έβριζα για την αλητεία, και σου έστρωνα το κρεββάτι και η μάνα μας θύμωνε διότι υπάκουα, δεν ήξερε πως το έστρωνα για να κάτσω σταυροπόδι πάνω του με εκείνη την καρώ φουστίτσα να ακούω όλα αυτά, και τον γάτο μας τον σιαμέζο τον Μούσια πάνω στην κόκκινη φλοκάτη κι εσύ του έλεγες το αμίμητο: "τι με κοιτάς κομμουνιστικά, ρε" κι απορούσε ο γατόνης και στενοχωριόταν κι αποχωρούσε περήφανος, κι έβρεχε έξω, κι ήταν ένας αλήτης κρύος καιρός,  όπως τότε στο μόνο που είχαμε ποτέ σπίτι, στην Σπηλιάδου 1 και Βύρωνος δρομόσκαλα, jojo, κι ύστερα αυτό και μετά ήμασταν,κι ύστερα οι δρόμοι μας χωρίσανε κι  ύστερα ξαναβρεθήκαμε, κι ύστερα ξαναβριστήκαμε, κι ύστερα ξαναβρεθήκαμε λες κι είχαμε χωρίσει ποτές, είχες την εικόνα πατέρα πιο από κείνου, μες την γκρίνια, ναι, είχες την κοψιά της τρέλλας της
https://www.youtube.com/watch?v=gMqPtgmK3qU κι έπαιζε κιθάρα ο Σάμυ Φρέυ κι έπαιρνες την δική μου κι έκανες πως έπαιζες
και μου έμαθες τους Ολιμαρένιος και τον Σιταρρόσα και την Σολεδάδ Μπράβο, που την είχες κοπέλλα, εκεί στους κήπους του Λουξεμβούργου και σας κοίταγα με κάτι μάτια να... τόσο όμορφους και τους δυο που δεν χόρταγε ο πλανήτης την εικόνα σας

να κάτσουμε αγκαλιά, τότε που ήσουν πολύ ψηλός και με πολύ μαλλί και: το μονοπάτι μας, μεταξύ Θεμιστοκλέους και Ακαδημίας γωνία,
https://www.youtube.com/watch?v=ZYKeR3foiyo

https://www.youtube.com/watch?v=2ZHVdQGhd8M

και το τραγουδούσαμε με πάθος και δυνατά, κι έμπαινε η μάνα και μας έλεγε να κάνουμε ησυχία  διότι είχε δύσκολη εξαγωγή και χαζογελάμε χαμηλόφωνα και χασκογελάγαμε...εννοείται, στα διαδίκτυα θα μείνεις ένας χοντρός αλλά με ωραίο πρόσωπο, όπως μου έλεγε η αγαπημένη σου Σύλβα χθες, εμείς θα σε θυμόμαστε ένα ψιλόλιγνο παλληκαράκι με πυκνό μαλλί, κάποια στιγμή έγινε μακρύ και σε έλεγα Ρασπούτιν, έτσι μαύρος-μαύρος που γύρισες, για μέναν θα μείνεις πάντα ένα παιδάκι που μόλις του είχαν φορέσει γυαλάκια και μου κούναγε μία κουδουνίστρα στην αυλή μας όταν ανθίζαν οι μενεξέδες, κατέβαινες με τα πόδια, ο Γιουρούκος κι Λαμπράκης ενεοί, τα κατάφερες φυσικά, σκέτος καταφερτζής εσύ, είχες λόγο, μου έλεγε η πάντα αγάπη σου η Βικτωρία τις προάλλες, στην εποχή μας συνηθιζόταν η σοκολάτα για να γλυκάνουμε τους πρωτότοκους, με μία πελώρια σε υποδέχθηκα από τον ουρανό (σαν αυτές που είχε ο Κατραμάνος, μιλλιούνι στα γενέθλιά μας), με μία μικρή σε αποχαιρέτισα τις προάλλες, πήγες στον ουρανό των Αράβων -είχες μία πολύ περίεργη συνταγή για το ρύζι, έβαζες βούτυρο, το γύριζες καλά-καλά να γίνει ροδί και, σοκολάτα, κάτσε να δεις πόσες σοκολάτες έφαγες, πόσα ροφήματα ζεστής σοκολάτας μαζί και χώρια, έτσι είναι ο Παράδεισος, βουνά από ρύζι και σοκολάτα, μάλλον στην προηγούμενη ζωή σου ήσουν Άραβας, μπορεί κι ο Τσέγκις Χαν, για πες?....Με το μαλακό τα βουνά, οκ? μην πνιγείς κιόλας και δεν σε βρω όταν ανέβω πάνω κι εγώ, δεν πολυ-ανησυχώ, θα σε συγκρατούν σίγουρα οι γονιοί μας, κάτσε χαλαρά (περπάτα και λίγο για υγεία) και περίμενε, jojo, je te viens deja-https://www.youtube.com/watch?v=txI7pyrmb2c