adeus Brazil

τα σχόλια συνάγονται από τα παραθέματα:

https://pt.wikipedia.org/wiki/Ditadura_militar_no_Brasil_(1964%E2%80%931985)

https://www.youtube.com/watch?v=B6wN-1ZK17c

υπερφίαλος και φλύαρος, υπήρξε το καλλίτερο για τον λαό του σε εκείνη την συγκυρία, αν έβαλε το δαχτυλάκι του στο μέλι? σαφέστατα και δεν είχε καν την πολιτική σκευή να το αποκρύψει, στα συν και πλην υπερτέρησαν τόσα συν που τα πλην καταντούν για γέλια, ανέλαβε έναν λαό λιμοκτονούντα και υποσχέθηκε "τρία γεύματα την ημέρα", κατόρθωσε τουλάχιστον δύο.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%82_%CE%99%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF_%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1_%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%A3%CE%AF%CE%BB%CE%B2%CE%B1
όσο για την διάδοχό του, οι αντιδραστικές πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της Βραζιλίας "τύλιξαν σε μία κόλλα χαρτί" στην κυριολεξία, να είναι καλά η "Δικαιοσύνη", από τα πλέον ξεπουλημένα σώματα
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%BC%CE%B1_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%86

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=212014

την θυμόμαστε, ναι?

https://www.theguardian.com/world/2018/mar/15/marielle-franco-shot-dead-targeted-killing-rio?fbclid=IwAR2uIiZWdlS2j9hlLrUbNRMeEGu3G_JbAuQ2UtMxusRnAxg8KK-46q8ppOg

το σχόλιο του Τομ Ζομπίμ ίσως να ήταν:

https://www.youtube.com/watch?v=E1tOV7y94DY

λόγω Οκτωβρίου ακόμη: ~aguas de outubro~

αν ζούσε η Λισπέκτορ ίσως να είχε σχολιάσει έτσι την επικράτηση όχι ακροδεξιού, όχι Βραζιλιανού δήθεν Trump αλλά αμιγούς απογόνου των Ναζί για την πατρίδα της:

(…) Αντιμετωπίζω τα πράγματα σαν να είχα πεθάνει κι όλα να είναι μακρινά πια. Έρχεται τότε κείνη η θλίψη του ιστού της αράχνης σ’ ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. (…)

Άνζελα: Ένα μέρος του κόσμου τούτου αναμένει να το κατοικήσω. Είμαι φτιαγμένη για να μην με χρειάζεται κανείς.

(…)

Διαθέτουμε έναν τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα που προκαλεί ρίγος. Το λησμονημένο και λιτό προφανές: νικάει ο ισχυρότερος.

(…)

Από: “Um sopro de vida (PulsaçÕes) ed.Rocco,  1978 = «το φιλί της ζωής» (υπό μετάφρασιν, ΑΡ)
στην χώρα του καουτσούκ πριν ακόμη από τον καφέ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brazil

~Ροναλντίνιο, Ριβάλντο, Καφού, Κακά. Τέσσερις παγκόσμιοι πρωταθλητές. Τρεις κάτοχοι της Χρυσής Μπάλας. Στηρίζουν τον Μπολσονάρο ανοιχτά.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε μικρή σημασία. Αμυαλοι, απολιτικοί ποδοσφαιριστές το πολύ πολύ να επηρεάσουν μερικούς οργανωμένους οπαδούς. Αλλά όχι στη Βραζιλία. Εκεί, όπου το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής, ο ποδοσφαιριστής θυμίζει τον σαμάνο της φυλής, ο λόγος του οποίου μετρά διπλά και τρίδιπλα σε σχέση με του κοινού θνητού.~

από εδώ

Caetano Veloso: https://www.lifo.gr/now/world/213073/caetano-veloso-to-skotadi-skepazei-ti-xora-moy?fbclid=IwAR1NLkDDnIqwDJe5KBBGu_DzowO5nRZBS2cy3RAl8GulBR-ZhE2oMpct3pw

https://www.youtube.com/watch?v=iqb6rNUwvtg
* να περιμένουμε κάποια δήλωση και από τον Σίκου, Chico Buarte, μαζί με τον Βελόζο είναι οι μεγαλύτεροι τραγουδοποιοί της Βραζιλίας τα τελευταία 50 χρόνια κοντά.
Αν από την μεριά της Ευρωπαϊκής ηπείρου βλέπουμε κάποιοι τους Βραζιλιανούς (και τους Βενεσολάνους και τους Χιλιανούς) ως ημι-ινδιάνους στην ζούγκλα που τους κουνάς καθρεφτάκια και δίνουν τη γης τους (από ύδωρ πολύ, ου), άλλο τόσο μας βλέπουν κι εκείνοι: εξωτικά. Η Βραζιλία δεν είναι όμως εξωτική, χώρα σαν τις δικές μας είναι, μόνο πελώρια εδαφιακά, με πάμπολλες πρώτες ύλες, 8η οικονομική δύναμη παγκοσμίως ακόμη και σήμερα, με λαό πότε μιγάδα-πότε λευκό (40 εκατομμύρια περίπου μετανάστευσαν εκεί από ευρωπαϊκές χώρες: Ιταλία-Γερμανία-Ολλανδία-Μεγάλη Βρεττανία-Σκανδιναυικές χώρες-Πολωνία-Ρωσία από τα μέσα του 19ου αιώνα ως το 1960 περίπου, πόσοι από μας γνωρίζουμε πως η Ελληνική παροικία εκεί αριθμεί γύρω στις 800 χιλιάδες νοματαίους?). Αυτή την στιγμή, ο Βραζιλιανός λαός βρίσκεται κομμένος στα δύο όπως ποτέ. Πολλοί, απογοητευμένοι από την πελώρια εγκληματικότητα, την ανέχεια, το ότι οι τελευταίες τους κυβερνήσεις φάνηκαν λιγώτερες από όσο είχαν υποσχεθεί (στους Έλληνες λέει κάτι αυτή η αναλογία?) ψήφισαν τον ακροδεξιό κι ανοιχτά ναζί. Στους Έλληνες λέει κάτι πως υπό παρεμφερείς συνθήκες και τηρουμένων των αναλογιών 500 χιλιάδες συμπολίτες ψήφισαν τους ναζί βάζοντάς τους στην Βουλή?
Καθώς λέγανε ο Καετάνου κι ο Σίκου στο ως άνω τραγουδάκι του 1972, μεσούσης της τότε Χούντας που είχε υπερ-αγριέψει: "να πλεύσουμε επείγει, να ζήσουμε δεν επείγει"-η φράση αποδίδεται στον Πεσσόα- θα φανεί...