-ξαναδιαβάζοντας την Rayuela-
αν ο πάντα φίλος Κώστας Κουντούρης έκανε τον απόλυτο άθλο το 1988 μεταφράζοντάς το πρώτος (αχ, αυτές οι ωραίες πρωτιές!), με σημειώσεις, με ωραίο πρόλογο και όλα τα απαραίτητα παραφερνάλια, ήρθε η απίστευτη άνεση στην μετα-γραφή του homo universalis Αχιλλέα Κυριακίδη να δώσει ένα δυνατό φιλί της ζωής με ηχηρότητα δυνατή (παραφράζοντας τον Κάρλος Πεγισέρ που αναφέρει ηχηρότητα απαλή στο ποίημά του Νυχτερινή της θάλασσας αγάπη) στο πιό κατεδαφιστικό αφήγημα του καιρού μας ως και σήμερα. Να το ονομάσει κανείς "μυθιστόρημα"? μόνο για την οικονομία της Ιστορίας της Λογοτεχνίας.
γελαστικό, προκαλώντας ιλαρότητα σε σωστά Ελληνικά, δηλαδή, σουρεαλιστικά πολυπράγμον, ανακατεύοντας όλα τα σύμπαντα-το σύμπαν, σοβαρεύοντας στοχαστικά στις πιο απίθανες στιγμές, είναι ίσως αυτό που είχε πει ο Περουανός
José María Arguedas, todas las sangres -la sangre (=μείξη αιμάτων), μόνο που ο Κορτάσαρ κάνει μείξη αερίων μαζών, πρωτίστως, με συνεχή επίκληση στους ουρανούς, που τους καλεί να πέσουν να πνιγούν σε θηριώδη κύματα της γνώσης του κόσμου τούτου και του άλλου ή, αν καταφέρουν να μην πνιγούν κειμέσα, να γίνουν ένα σώμα ουρανο-υδάτινο, να προχωρήσει κι η γης και να ξανα-δημιουργηθεί η αγία τριάδα της γένεσης.
Ο Κυριακίδης αφιερώνει πάνω από 100 σελίδες σε σημειώσεις, μεταφράζοντας γαλλικές, γερμανικές, αγγλικές και λατινικές μα κι ελληνικές εκφράσεις, διευκρινίζοντας τα απαραίτητα στα who is who, χωρίς αστερίσκους, χωρίς να επεξηγεί παρά στο τέλος. Ένα κείμενο που διαβάζεται απ' όπου κι αν το πιάσεις, αν "φορτωθεί" με υποσημειώσεις, γίνεται ακόμη πιο αλαμπουρνέζικο ή γκλίγκλικο απ' όσο το ήθελε ο συγγραφέας του.
Ένα αφήγημα-μύθος, σε μιά δροσερή, ολόφρεσκη μετάφραση που ανασαίνει στο σήμερα των Ελληνικών του ρε πούστη μου, του και καλά, αλλά και του δυάρα δεν δίνω. Όπως λέμε στα Ελληνικά του σήμερα: ανάγνωσμα must
* "πιστεύει στο σώμα ο Περίκο" είπε ο Ολιβέιρα. "Το σώμα μέσα στο χρόνο. Πιστεύει στο χρόνο, στο πριν και στο μετά (...) " σελ.549 *
Καταιγιστικός στις εκδόσεις του ο Αχιλλέας, μόλις προχθές παρουσίασε την νουβελίτσα του Σώμα, εκδ. Πατάκη, το ίδιο κυκλοτερή όπως το 360 το 2014, για τα πάθη του σώματος και της ψυχής. Ένα από τα πιο γοητευτικά αναγνώσματα, σε αδράχνει και σε πετάει στο υπερπέραν των αισθήσεων. Μόλις συνέλθη κανείς από την ολοκλήρωση της μετ-ανάγνωσης της Rayuela, θα υπάρξει, εννοείται, επαναφορά.
** σε ανύποπτο χρόνο, μία ανάγνωση του Κουτσού από τον Άλεξ, έναν από τους λίγους βιβλιοφάγους του καιρού μας: http://alexis-chryssanthie.blogspot.gr/2014/03/1.html
-σημειωσούλα, επισημασμένη στον ίδιο τον Αλέξανδρο Δαμίγο στον καιρό του: το 62 Modelo para armar, του 1968, δεν παρουσιάζει τις ίδιες μεταφραστικές δυσκολίες με το Κουτσό, σε εποχές σχόλης το παλεύω-
