μόλις κυκλοφόρησε πια: Ελένα, του Ζουακίν Μαρία Μασάντου ντε Ασίς, στην καταπληκτική μετάφραση του Νίκου Πρατσίνη (έχω ξαναπεί πως στη χώρα μας είναι 5, αριθμός πέντε, οι μεταφραστές που μεταφράζουν "σαν Παναγία" και δεν γράφουν τα δικά τους, ένας από αυτούς είναι ο αδερφός Νίκος Πρατσίνης)http://www.politeianet.gr/books/9789600118155-machado-de-assis-joaquim-maria-gutenberg-elena-263580
https://en.wikipedia.org/wiki/Helena_(Machado_de_Assis_novel)
(από την μικρή εισαγωγή της ιστολόγου στην λογοτεχνία της Βραζιλίας, στο πρώτο στην Ελλάδα βιβλίο της Κλαρίσε Λισπέκτορ, Κοντά στην άγρια καρδιά): εκδ. Τυπωθήτω, Gutenberg Νοεμ.2008- ), σ' εκείνο το μακρυνό περιβάλλον όπου μόνο ο αείμνηστος Αντρέας Παγουλάτος είχε ήδη γράψει κάτι:
"Η
σύγχρονη βραζιλιάνικη λογοτεχνία ορίζεται προδρομικά από τον Ζουακίν Μαρία Μασάντου
ντε Ασίς (1839-1908), τον «συνολικό» συγγραφέα –με την αναγεννησιακή έννοια-
και γεννήτορα του βραζιλιάνικου χρονογραφήματος, εκτός των άλλων. Πριν από
αυτόν είχε επικρατήσει ο ακαδημαϊσμός, έχουμε λογοτέχνες που γράφουν με βάση
τις επιταγές των πορτογάλων κατακτητών, δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί πολιτικά η
χώρα και, ως εκ τούτου, ούτε και η κοινωνική συνείδηση, ώστε να αντανακλαστεί
στην εγχώρια λογοτεχνία. Δίπλα στον ακαδημαϊσμό ανθεί και η νατουραλιστική
ηθογραφία με έντονα στοιχεία τοπικισμού. Ο δε ρομαντισμός αναπτύχθηκε από τους
λογοτεχνικούς βραζιλιάνικους κύκλους μεταξύ της περιόδου 1822-χρονιά της
ανεξαρτησίας της Βραζιλίας από την Πορτογαλία- και του 1880 περίπου. Αυτό το
ρεύμα στη νέα ανεξάρτητη πια χώρα πήρε τη μορφή αναζήτησης της εθνικής
ταυτότητας με την υποστήριξη της κατάργησης της δουλείας, που πραγματοποιήθηκε
το 1871 και της ενσωμάτωσης των αυτοχθόνων στη νέα κοινωνία που αναδυόταν (…) *θεωρούμε
τον Μασάντου ντε Ασίς τον πρώτο λογοτέχνη-κοινωνιολόγο στη Βραζιλία, σαν μικρό Μπαλζάκ στη χώρα του Αμαζονίου-..."
*ποτέ δεν θα κουραστώ να αναγνωρίζω και δημοσία την συνεισφορά του Νίκου, του Μήτσου και της Ζωής (που πρώτη διάβασε δημιουργικά με παρατηρήσεις τον Μάρτιο του 2005 και πρότεινε στον Μήτσο) το "Κοντά στην άγρια καρδιά" της Λισπέκτορ και, φροντίδι, τυπώθηκε. Από τότε, βρήκα εκεί έναν εκδοτικό οίκο, τον Gutenberg, "σπίτι" ως σήμερα.
Ένα ακόμη από τα βιβλία που είχε επιλέξει ο πολυαγαπημένος μας Μήτσος Αρμάος. με το "θεϊκό χέρι" στην τυπογραφία του Γιάννη Μαμάη, τώρα, την νέα σειρά Aldina έχει αναλάβει η Ζωή:
*ποτέ δεν θα κουραστώ να αναγνωρίζω και δημοσία την συνεισφορά του Νίκου, του Μήτσου και της Ζωής (που πρώτη διάβασε δημιουργικά με παρατηρήσεις τον Μάρτιο του 2005 και πρότεινε στον Μήτσο) το "Κοντά στην άγρια καρδιά" της Λισπέκτορ και, φροντίδι, τυπώθηκε. Από τότε, βρήκα εκεί έναν εκδοτικό οίκο, τον Gutenberg, "σπίτι" ως σήμερα.
Ένα ακόμη από τα βιβλία που είχε επιλέξει ο πολυαγαπημένος μας Μήτσος Αρμάος. με το "θεϊκό χέρι" στην τυπογραφία του Γιάννη Μαμάη, τώρα, την νέα σειρά Aldina έχει αναλάβει η Ζωή:
http://wwwharitinicom.blogspot.gr συνέντευξη της Ζωΐτσας, μετά τον θάνατο του Μήτσου, έχει προσθέσει στο επώνυμό της αυτό του Μήτσου, τιμής ένεκεν, η Ζωή, από μόνη της είναι μία "αυτόχθονη" ιστορία, πελώρια η τιμή και η χαρά να έχω υπάρξει φίλη τους εδώ και τόσα πολλά χρόνια ως σήμερα...
** και ελάχιστη ανάμνηση: όταν βγήκαν τα Έπεα πτερόεντα? το 2009, 2η συλλογή μετά τόσα έτη, μόνη η Ζωή και η κολλητή μου φίλη κάναν αρνητικές παρατηρήσεις με την μέγιστη τεκμηρίωση, σήμερα, και από εδώ, τις ευχαριστώ. Καθόλου τυχαίο το ότι είναι εξέχουσες φιλόλογοι και "διϋλίζουν" τον κώνωπα... Οι αρνητικές παρατηρήσεις μας ωθούν σε καλλίτερο γράψιμο.... Ο Μήτσος, ως γεννημένος απλόχερος, τα εκθείασε δεξιά-ζερβά. Ντρεπόμουν... διότι καλά γνώριζα πως καλά δεν/δεν είναι... Δεύτερη ανάμνηση: Πρόσφατα τότε στο Υπουργείο Παιδείας, ως "μεγάλο παιδί", η τότε Διευθύντριά μου στις Διεθνείς Σχέσεις μού είχε δώσει έναν διαγωνισμό Αρχαίων Ελληνικών να έχω να "παίζω", από μικρούλι τον έφτιαξα παγκόσμιο. Βαθμολογήτρια από τα Ιταλικά ήταν πάντα η Ζωή, δύο φορές ο Δημήτρης ο Αρμάος. Κάποια στιγμή (θαρρώ το 2009) διαπίστωσα πως λείπαν κάποια γραπτά για βαθμολόγηση, ήρθαν ένα πρωϊ στη βεράντα και τα βαθμολόγησαν μαζί με καφέ και κουλουράκια που ο Μήτσος "τσάκισε", διόρθωνε ένα γραπτό την ώρα...εν μέσω αντεκλήσεων επί τρία, και οι τρεις μας ήμασταν Ιταλομαθείς - **
** και ελάχιστη ανάμνηση: όταν βγήκαν τα Έπεα πτερόεντα? το 2009, 2η συλλογή μετά τόσα έτη, μόνη η Ζωή και η κολλητή μου φίλη κάναν αρνητικές παρατηρήσεις με την μέγιστη τεκμηρίωση, σήμερα, και από εδώ, τις ευχαριστώ. Καθόλου τυχαίο το ότι είναι εξέχουσες φιλόλογοι και "διϋλίζουν" τον κώνωπα... Οι αρνητικές παρατηρήσεις μας ωθούν σε καλλίτερο γράψιμο.... Ο Μήτσος, ως γεννημένος απλόχερος, τα εκθείασε δεξιά-ζερβά. Ντρεπόμουν... διότι καλά γνώριζα πως καλά δεν/δεν είναι... Δεύτερη ανάμνηση: Πρόσφατα τότε στο Υπουργείο Παιδείας, ως "μεγάλο παιδί", η τότε Διευθύντριά μου στις Διεθνείς Σχέσεις μού είχε δώσει έναν διαγωνισμό Αρχαίων Ελληνικών να έχω να "παίζω", από μικρούλι τον έφτιαξα παγκόσμιο. Βαθμολογήτρια από τα Ιταλικά ήταν πάντα η Ζωή, δύο φορές ο Δημήτρης ο Αρμάος. Κάποια στιγμή (θαρρώ το 2009) διαπίστωσα πως λείπαν κάποια γραπτά για βαθμολόγηση, ήρθαν ένα πρωϊ στη βεράντα και τα βαθμολόγησαν μαζί με καφέ και κουλουράκια που ο Μήτσος "τσάκισε", διόρθωνε ένα γραπτό την ώρα...εν μέσω αντεκλήσεων επί τρία, και οι τρεις μας ήμασταν Ιταλομαθείς - **
νομίζω πως μετά τα Ναυάγια,
ο Νίκος υπογράφει με το δικό του ιδιόλεκτο και τα απαράμιλλα Ελληνικά του ένα ακόμη μεγάλο έργο, καλοτάξιδο, αδερφέ!!!
