αιρετική απόδοση

Λουΐς  Θερνούδα

-Αιρετική απόδοση-

Λόγια, μηδέν

Λόγια, μηδέν

πλησίαζε μόνο ένα κορμί

διερωτώντας

αναζητώντας

αγνοώντας τον πόθο σαν διερώτηση,

μ’ απάντηση καμιά,

φύλλο από κλαρί ανύπαρκτο,

κόσμος μ’ ανύπαρκτο ουρανό.

Η αγωνία ανοίγει δρόμο απ’ τα οστά,

από τις φλέβες ανεβαίνει

μέχρι στο δέρμα ν’ απλωθεί

πίδακες τ’ ονείρου

σάρκα πια, π’ αναρωτιέται στα σύννεφα στραμμένη.

Μι’ αμυχή βιαστική,

 ένα βλέμμα φευγάτο στις σκιές

 αρκούν για ν΄ανοίξουν τα σώματα στα δυό

πεινασμένα να μπουν το ‘να μέσα στ’ άλλο

να δεχτούν

τ’  άλλο κορμί που θέλει να ονειρεύεται,

μισό στο μισό, όνειρο στ΄ όνειρο, σάρκα με σάρκα,

ίδια σε κορμί, ίδια σε ψυχή, ίδια σε πόθο πάνω.

Κι ας είναι μια ελπίδα μόνο,

αφού ο πόθος είναι διερώτηση

κι απάντηση καμιά.-

© ΑΡ

Luis Cernuda

No decía palabras,
acercaba tan sólo un cuerpo interrogante,
porque ignoraba que el deseo es una pregunta
cuya respuesta no existe,
una hoja cuya rama no existe,
un mundo cuyo cielo no existe.

La angustia se abre paso entre los huesos,
remonta por las venas
hasta abrirse en la piel,
surtidores de sueño
hechos carne en interrogación vuelta a las nubes.

Un roce al paso,
una mirada fugaz entre las sombras,
bastan para que el cuerpo se abra en dos,
ávido de recibir en sí mismo
otro cuerpo que sueñe;
mitad y mitad, sueño y sueño, carne y carne,
iguales en figura, iguales en amor, iguales en deseo.
Auque sólo sea una esperanza
porque el deseo es pregunta cuya respuesta nadie sabe.