22/10/16


λέμε τώρα.... όχι και τοις μετρητοίς...



Αιώρηση
«Το κατοικημένο σώμα», Τίτος Πατρίκιος

Αιωρείται
το ποίημα
στην κόψη
του γκρεμού
χωρίς εμάς,
με τα σημάδια του,
με τις ουλές μας
διαφανείς
στο βλέμμα.
χωρίς κλωστή.

/ακοίμητο
στο προχτές
ανάλγητο
στο χτες
ανυπάκουο
στο σήμερα/_.

Πέρασε ήδη
στην ανεξίτηλη γραμμή
του δέρματος.
/Κατοικήθηκε
το σώμα./
Αλεξίσφαιρα
στήνονται
οι ανάγκες
στα θέλω
/Όταν λαθεύει
το μυαλό
πάσχει η ψυχή/.-

Το πλεόνασμα
του είναι
το έλλειμμα
του υπάρχω
στα μαρμαρένια αλώνια:/_
Γιατί εμείς;
Γιατί το ποίημα;
Γιατί η μνήμη;;;/_.....
Ιαν. 2012


~~~~~~~~~~~~
Καταγράφω ψυχρά

τα πάθη μου

άμαθα τα λάθη μου

απ’ τον σκαληνό

των καιρών

Σε γωνίες από εραστές
συναντήσεις  μυστικές

δρόμους  απερπάτητους


Καταγράφω ψυχρά

τα λάθη μου

 χείμαρροι τα πάθη μου

σ’ αδιέξοδες στροφές

σκιές κτηρίων

ντυμένες ανάμνηση

-περιέργειες της στιγμής-

οδοιπόροι
στη βιωμένη μνήμη

Με καταγράφω
στο κατάστιχο του εσωτερικού τοπίου.-
~~~~~~~~~~~~~~

Μου εξαντλούνται πια
οι αντοχές
στο κεφαλόσκαλο
της απαντοχής
Τα παιδικά παιχνίδια
διυλισμένα
αδυνατούν να πάρουν εκδίκηση
δεν είναι όνειρα, βλέπεις...
Οπότε,
εν ου παικτοίς/
άλεκτα
και άληκτα.-


~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Δύσκολος ύπνος
σε πόρτες κλειστές
οι εφιάλτες
ξεδοντιάζονται
με το πρώτο τσικ.
Μάτια ανοιγμένα
στις αιτίες.



©AR 2012-2013




Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...