Θαλασσοπνιγμένοι
χωρίς συκή
χωρίς φύλο
χωρίς φιλί
Ανεμοδαρμένοι
χωρίς πληγές
χωρίς αλπίνια
χωρίς πηγές
Μοιροταγμένοι
και εκτός.-
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πατάω
όλες τις διαχωριστικές γραμμές
του άσπρου
οι ενδοιασμοί
καραδοκούν
στα ρείθρα των δρόμων
πρόσεχε
μην γλιστρήσεις
στο μαύρο.
Δεν είμαι και Θεός
Να σε σώζω πάντα…
(τυπώνονται σιγά-σιγά για να γλιτώνουμε πια...)
Λέει ο Ράιμον: "αν πεθάνω, ας γίνει το τραγούδι πραγματικότητα" , ότι άλλοι θα συνεχίσουν αυτό που κάναμε, -κατά Ράιμον πάντα- είναι σίγουρο, γιαυτό υπάρχουν τα σπόρια κι οι παρακαταθήκες...
