1/12/15

......

του χρόνου 60?

Νάσια, 1956//Dic 2

19 χρονώ σε κρουαζιέρα


~~~~~~~~~~~~

φωτό ΑΡ, 1981 Χρυσοπηγή, Σίφνος







είχε πολύ πλάκα γιατί, γράφοντας θεωρητικά φεμινιστικά κείμενα (στήσαμε μαζί το Σπίτι των Γυναικών το 1981 στη Ρωμανού Μελωδού, στον Λυκαβηττό,  με τη Χρυσούλα, την Φρέυ, την Αίμη, την αδκοχαμένη ομοίως Φανή Ζώζια, την Ίντα, την Αγγέλικα, το Χριστινάκι και πάει γράφοντας), λέγαμε πως πολύ θα μας άρεσε να είμασταν πουτάνες στη Συγγρού (και κάτι φορτηγατζήδες να χαζεύουν..)... άλλες εποχές, οι "δεσποινίδες" λοιπόν.

In memoriam, Nassia Magiakou (έτσι έγραφε η πινακίδα έξω από το γραφείο της στο Ελληνικό Τμήμα Μετάφρασης του Λουξεμβούργου, δεν θέλησε ποτέ να μάθει γραφομηχανή ή κομπιούτερ, υπαγόρευε πάντα απευθείας στις γραμματείς, prima vista, μαζί με τον άντρα της τον Βίκτωρα, οι πιο αστεράτοι μεταφραστές που περάσανε ποτέ από το Λουξ, ίσαμε σήμερα, διάττοντες....) ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη φίλοι ένθεν και ένθεν που θυμούνται, δύσκολο να ξεχάσει κανείς ένα τέτοιο μυαλό.., μια τέτοια λαμπερή προσωπικότητα, φοιτήτρια κι αγαπημένη του καθηγητή της Αρχαιολογίας Αντώνη Ζώη (καθ. στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), κάνοντας ανασκαφή για χρόνια στα Βασιλικά της Κρήτης, βγάζοντας στο φως "λυχναράκια" όπως έλεγε κείνη χαρακτηριστικά....
Πρόλαβε να μεταφράσει μόνο ένα βιβλίο (με τα άψογα αγγλικά της ως καλό αστόπαιδο και τα έξοχα ελληνικά της, με επίγευση καθαρεύουσας): τη "Θάλασσα των Σαργασών" της Ρυς, στις εκδόσεις Κέδρος, η αφιέρωση πάντα εν ισχύ: "σ' αγαπάω μωρή!!!"
Γι' αυτό το "μωρή" της έκλεισα τα μάτια τον Γενάρη του 2010 και την τύλιξα με την κρεμ εσάρπα που μου έδωσε η μητέρα της να της πάω, ύστερα, σκορπίσαμε τη στάχτη της στο Pere Lachaise. Ακόμη εκεί κείται, η Νάσια, του χρόνου θα έκλεινε τα 60, φέτος, τώρα, ετών 59, η Νάσια, ένα απαστράπτον μυαλό που το έκαψε με τα ίδια της τα χέρια, εμείς κοιτούσαμε ανήμποροι... 



Όταν το χόρευε στα μπαρ της γειτονιάς μας, στο "σπίτι μας", τη Διάπλαση των παίδων, στη Βατατζή, αμίμητα, απίστευτα, τύφλα στο μεθύσι, τις μικρές ώρες της εκκωφαντικής σιωπής. In memoriam.

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...