Jorge Gaitán Durán: https://es.wikipedia.org/wiki/Jorge_Gait%C3%A1n_Dur%C3%A1n
Dos cuerpos que se juntan
desnudos
solos en la ciudad donde habitan los astros inventan sin reposo el deseo. No se ven cuando se aman, bellos o atroces arden como dos mundos que una vez cada mil años se cruzan en el cielo. Sólo en la palabra, luna inútil, miramos cómo nuestros cuerpos son cuando se abrazan, se penetran, escupen, sangran, rocas que se destrozan, estrellas enemigas, imperios que se afrentan. Se acarician efímeros entre mil soles que se despedazan, se besan hasta el fondo, saltan como dos delfines blancos en el día, pasan como un solo incendio por la noche. |
Δυο κορμιά που σμίγουν γυμνωμένα
μοναχά στη πόλη όπου κατοικούν τα άστρα
επινοούν αδιάκοπα τον πόθο.
Δεν βλέπουν σαν ερωτεύονται,
καλλονή
ή φρίκη, αναφλέγονται σαν δυο κόσμοι
μια φορά στα χίλια χρόνια συναπαντώνται στον ουρανό.
Μόνο στον λόγο, σελήνη ανώφελη, κοιτάμε
πώς είναι τα κορμιά μας σαν αγκαλιάζονται,
μπαίνουν το ένα μες στο άλλο,
φτύνουν, αιμάσσουν, βράχοι σε κατακρημνό,
αστέρια οχτροί, κυρίαρχοι μ’
ορμή.
Χαϊδεύονται εφήμερα μέσα σε χίλιους ήλιους
ξεσκισμένους, φιλιούνται ως να πιάσουν
πάτο,
αναπηδούν σαν δυο λευκά δελφίνια στο γλαυκό της μέρας.
γίνονται μια μόνο πυρκαγιά τη νυχτιά.
Απόδοση: -φυσικά- ΑΡ.
O ποιητής Χόρχε Γαϊτάν Ντουράν, από την Παμπλόνα της Ισπανίας ορμώμενος, έχοντας ζήσει
στην Κολομβία (την πιο «λευκή» από όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής) υπήρξε η μεγάλη αγάπη της
Αργεντινής ποιήτριας Αλεχάντρας Πισαρνίκ. Όταν ο Γαϊτάν σκοτώθηκε σε αεροπορικό
ατύχημα το 1962 στη Γουαδαλούπη, η Πισαρνίκ «διαλύθηκε συναισθηματικά» και δεν
ξανασυνδέθηκε ποτέ με έναν άντρα, βυθιζόμενη ακόμη περισσότερο στις ουσίες και
στη νύχτα, ως τον θάνατό της.
ταιριαστό για το παγωμένο φλέγεσθαι
