https://youtu.be/ELbvuJQERko
Η γενιά μου αγριεμένη υπήρξε, όσοι δεν εξαγοράσαμε τίποτα, θα πεθάνουμε σύντομα και τα χίλια εβρά θα μας θαμάζουν θησαυροί του Μίδα.
Σαντορίνη και δεκαετία του ’80, ποτέ δεν κατάφερα την Αννα με
την κλασική μέτζο φωνή να ηχογραφήσει τη
δική μας πιρόγα τότε πάνου στην Οία, είμασταν αλλιώς εμείς….
Αυτό είναι πολιτικό σχόλιο, για τα μνημόνια,για τους μικρούς
Andrew
Papandrew,που
αγαπήσαν, λέει όλες οι μανάδες διότι διαθέτει το λακ, με ηχογραφική μελέτη όπως
τα αγγλικά εν ριπή οφθαλμού, τη χαρά γιατί οι κομματοσωληνόγεροι θα πρέπει να
βρουν να κολλάνε χαρτάκια για τη σύνταξή τους και το τρελαμένο κορίτσι του
Κωνσταντόπουλου να γυρίσει στην πατρική εστία.
Αυτό είναι πολιτικό σχόλιο για κατανάλωση σε διαδίκτυα, γιατί οι δικές μας πολιτικές
προβλέψεις χτυπήσαν καρδιά αλλά το ζουμί
είναι εν και το αυτό: χορεύουμε τώρα τον πεντοζάλη του σκανδαλοθηρικού της Γερμανίας
προ ατυχήματός του, τα ταψιά τα κάνατε να λάμψουν; Θα κριθείτε, σαν δέσμιοι
Κορυδαλλού.
Αυτό ήταν ένα πολιτικό σχόλιο, τα ρέστα σε σοβαροφανή
δοκίμια με βιβλιογραφίες κλπ.
Τι προτιμάω από τα δύο; Αυτό (που είναι πάντα ένα πολιτικό
σχόλιο).
ΥΓ. 1.πώς να υπογράψω; Πολιτική επιστήμων; Κοινωνιολόγος ή
εγώ;
Απάντηση: ΑΡ (με το συμπάθειο που έλεγε κι ο προπάππος ο
Μακρής)
YΓ. 2. Θυμάμαι να περνάω 8μήνες αγκαλιά με το μόνο βιβλίο που αφήσανε μετά από χίλια παρακάλια της μητέρας μου στο ένα επί δύο, την Ασκητική του Καζαντζάκη... έτσι, για να μην νομίζουν κάτι τσικό ότι τα έχουν δει όλα (ούτε μεις τα έχουμε δει όλα ίσαμε εδώ, τρέχει,τρέχει,τρέχει το νερό.).
YΓ. 2. Θυμάμαι να περνάω 8μήνες αγκαλιά με το μόνο βιβλίο που αφήσανε μετά από χίλια παρακάλια της μητέρας μου στο ένα επί δύο, την Ασκητική του Καζαντζάκη... έτσι, για να μην νομίζουν κάτι τσικό ότι τα έχουν δει όλα (ούτε μεις τα έχουμε δει όλα ίσαμε εδώ, τρέχει,τρέχει,τρέχει το νερό.).
