NASSIA

Κενό;

(μνήμη Νάσιας Μαγιάκου)

Τώρα που φεύγεις στα κρεμ*

Κανένα κενό: Αναχωρήσεις.

Κανένα κενό: Αποχωρήσεις.

Το πρόσωπο χωνεμένο

και χωρίς κρεμαστά σκουλαρίκια.

Το στόμα μίσεψε οριστικά.

Μόνο τα μάτια/

μεγάλα και σφραγισμένα

απ’ τα μακρυά ματοτσίνουρα\

μου αποκαλύπτουν

ανελέητα τα χρόνια που περάσαν

Χωρίς εμάς.

Τώρα που φεύγεις στα κρεμ.

Τώρα που έλεγα

Πως θα έφευγες στα μπλε-ουρανί

μ΄εκείνο το ηχηρό: «μωρή…»

οι λίγες στάχτες

με σκέπασαν μαζί σου

κι ας μην υπερίπτανται.

Πνίγηκα.

Για τη Νάσια,

στις δυο βδομάδες από το φευγιό της,

ανέμελα και βαθυστόχαστα, έτσι, όπως έζησε.

Φεβ. 2010

* Nα μην βαυκαλίζονται, πες τους: έτσι το θέλησαν άλλοι,

Εσύ κι εγώ το ξέρουμε,

Φόραγες το μαύρο σου φόρεμα

από κάτω,

για να επαναληφθεί το γνωστό αστείο
La petite robe noire de l´après midi

Καλό σου ταξίδι εκεί στα αψηλά, παιδάκι.

2/12/1956

αν είχε ζήσει κι άλλο, αύριο στις 11 π.μ θα συμπλήρωνε τα 58, ΙΝ ΜΕΜΟΡΙΑΜ: Η ΝΑΣΙΑ, ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΕΙΠΕΙ ΑΚΟΜΗ, ΣΤΟΝ  ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΌ ΜΑΣ.

(Ο γοφός έξω, η Μοριάνοβα χειροκροτούσε, χαμογέλαγες και κάναμε διπλό πλιε, τα χαμόγελα εκατέρωθεν περίσσεψαν) * θα είχε γίνει η καλλίτερη αρχαιολόγος ever, έγινε η καλλίτερη μεταφράστρια στο Ευρωκοινοβούλιο, ever. δεν άφησε έργο εκτός από μια λαμπερή μετάφραση "Η Θάλασσα των Σαργασσών,εκδ.Κέδρος 1983,άφησε εντούτοις ένα στίγμα που δεν ξεπερνιέται, καταθέτοντας ένα απαστράπτον μυαλό και μιαν ευαισθησία αλλοτινών καιρών...).