Η ΜΝΗΜΗ ΖΩΝΤΑΝΗ

Κωνσταντίνος Παπαδόγιαννης, Διοικητής Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, 1943-1944, 2η σειρά άνω, στο κέντρο με το μουστάκι, κάτω σειρά από αριστερά: Μάρκος Βαφειάδης, Ευριπίδης Μπακιρτζής, (άγνωστος σ΄ εμάς), Σαράντης Πρωτόπαπας (Γ. Κικίτσας). Ο Παπαδόγιαννης κι ο Μπακιρτζής ήσαν συμμαθητές στην Σχολή Ευελπίδων και από τους Βαλκανικούς πολέμους δεν χώρισαν ποτέ. Μαζί ήσαν και στον ΕΛΑΣ ως αξιωματικοί (Συνταγματάρχες και οι δύο) του τακτικού Ελληνικού Στρατού. Mαζί μπήκαν στη Θεσσαλονίκη απελευθερώνοντας την (υπάρχει η σχετική φωτό). Μαζί ήσαν και στον πόλεμο της Αλβανίας υπό τις διαταγές του Δαβάκη.

http://youtu.be/2IQ1z99izjU

από την ιστοσελίδα: "Οικολογική Εναλλακτική Παρέμβαση Ερμιονίδας" :http://sikam.wordpress.com/ του μικρού μου αδερφού Μάκη Κατσαΐτη:

Ελαβα κυκλικο μαιλ και το σηκωνω.  Ο πολεμος δεν τελειωσε με την παραδοση του (μετεπειτα κατοχικου δωσυλογου πρωθυπουργου )Τσολακογλου. Ουτε ξεκινησε με το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβριου. Ξεκινησε στις 15 Αυγουστου 1940 με τον τορπιλισμο της Ελλης. Δεν εχω να προσθεσω τιποτα.Τα εχω γραψει τοσες φορες ειναι η γνωστη η θεση μου .Ταυτιζεται με το παρακατω κειμενο

Αν ομως εχετε διαθεση να ψαξετε λιγο εστω την αληθεια αναζητηστε την θεση του Βενιζελου για τον Ιταλικο φασισμο (η Ελλαδα χρειαζεται εναν Μουσολινι)του Πλαστηρα για την κατοχη ,αναζητηστε τις ευθυνες του παλατιου και την περιφημη φωτογραφια της Φρικης (βασιλομητωρος )με στολη της Ναζιστικης νεολαιας.

http://sikam.wordpress.com/

Αυτοι ηταν οι εκπροσωποι του αστισμου που υποτιθεται ειπαν το ΟΧΙ. Ηταν μηπως οι Βενιζελικοι Ραλης και Παγκαλος, οι ιδρυτες των ταγματων ασφαλειας  ; Μα αυτοι ηταν οι “κεντρωοι ” της εποχης Αυτοι που ηταν κατα των ακρων Παλατιου-ΚΚΕ

Για τον Μεταξα πρακτορα των Αγγλικων συμφεροντων στην Ελλαδα δεν εχω και πολλα να πω. Οι απειρες φωτογραφιες του καθεστωτος του με σηκωμενα τα χερια στον φασιστικο χαιρετισμο τα λενε ολα.

Μια ιστορία … που δεν θα τη διδάξει

το σημερινό σχολείο! 

Η γιορτή της 28^ης Οκτωβρίου δεν είναι παρέλαση, επέτειος και μνημόσυνο. Είναι η ιστορία του λαού μας γραμμένη με το αίμα του.

Το επίσημο σημερινό σχολείο, τα βιβλία του στόχο έχει να γεμίσει με ψέματα και ανακρίβειες το μυαλό μας, να μας κοιμίσει μεγάλους και μικρούς, να κρύψει το κύριο και το πιο σημαντικό: Η ιστορική αλήθεια είναι μια και τη γράφουν οι λαοί. Ο λαός όταν πιστέψει στη δύναμή του μπορεί να νικήσει «θεούς και δαίμονες». Τα πρόσωπα, οι «ηγέτες» παίζουν ρόλο αλλά δεν φτιάχνουν την Ιστορία, όπως μας λένε στα βιβλία. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό έδειξε ότι δεν είμαστε πατριώτες όλοι επειδή είμαστε Έλληνες. Τότε κάποιοι λέγανε «καθίστε φρόνιμα», «είμαστε μικροί κι αυτοί μεγάλοι», κτλ. Ο λαός δεν τους άκουσε κι έγραψε μια ιστορία που και σήμερα μπορεί να μας εμπνεύσει. 1.

Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι δεν ήταν τρελοί, όπως μας λένε. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με εκλογές. Τον στήριξαν οι βιομήχανοι. Ο Φασισμός γιγαντώθηκε με την ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Ford, General Motors, IBM). Το ναζιστικό καθεστώς κυνήγησε πρώτα τους γερμανούς πρωτοπόρους αγωνιστές, τους κομμουνιστές. Έκανε τους Γερμανούς εργάτες σκλάβους για τα κέρδη των Γερμανών καπιταλιστών. Μεγάλοι βιομηχανικοί κολοσοί, όπως η ThyssenKrupp, γιγαντώθηκαν πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατών που τους μετέφεραν τα τρένα των ναζιστών σαν σκλάβους απ’ όλη την Ευρώπη.

 Δίπλα στη δίκη της Νυρεμβέργης (ηγέτες των ναζί που δικάστηκαν για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»), εξίσου σημαντική ήταν και η «δίκη των βιομηχάνων» που στήριξαν τους ναζί και σήμερα έχει «ξεχαστεί», γιατί δείχνει ποιος και τι γεννάει το φασισμό.

Η δικτατορία του Μεταξά (4^η Αυγούστου του 1936) στηρίχθηκε από όλα τα κόμματα που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή- εκτός του ΚΚΕ. Στηρίχθηκε από τους τους ντόπιους καπιταλιστές, και το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Εξαθλίωσε το λαό, τσάκισε το εργατικό-λαϊκό κίνημα, άνοιξε τόπους εξορίας για τους αγωνιστές, ενίσχυσε τα κέρδη των καπιταλιστών.

Με ευθύνη του καθεστώτος Μεταξά ο στρατός βρέθηκε απροετοίμαστος, με τεράστιες ελλείψεις σε πολεμοφόδια, πολεμικά μέσα απαρχαιωμένα, χωρίς οχυρωματικά έργα, μπροστά στην εισβολή των κατακτητών. Ο λαός, οι απλοί φαντάροι, τίμιοι αξιωματικοί του στρατού – κόντρα στα σχέδια της Δικτατορίας και της Στρατιωτικής Ηγεσίας-, πολέμησαν με σθένος και ηρωισμό και κατάφεραν να πετάξουν τους Ιταλούς έξω απ’ τα ελληνικά εδάφη. Όταν τον Απρίλη του ’41 επιτέθηκε η ναζιστική Γερμανία, μέσα σε λίγες μέρες δόθηκε η εντολή για συνθηκολόγηση άνευ όρων, ενώ ακόμα πολεμούσαν. Έτσι η χώρα βρέθηκε κάτω από την τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βούλγαρων φασιστών. Το «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς είχε να κάνει με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης που τότε συνδεόταν με τη Βρετανία. Δεν είχε σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού.

Ο λαός ενωμένος και οργανωμένος είναι ακατανίκητος!

Ο λαός μας το 1940-1945 είπε το μεγάλο ΟΧΙ, οργανώθηκε και έδιωξε Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες.

Οργανώθηκε με ψυχή και πρωτεργάτη τους κομμουνιστές μέσα από το ΕΑΜ, τον ένοπλο ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Απελευθέρωσε τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, λειτούργησε σχολεία, με θέατρα και πολιτισμό στις ελεύθερες περιοχές. Οργάνωσε ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες ελεύθερες εκλογές που ψήφισαν για πρώτη φορά οι νέοι από 18 χρονών και οι γυναίκες. Με το τουφέκι τους στον ώμο, οργάνωναν την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους, τη «λαοκρατία», όπως τη λέγανε. Αυτή που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο και θα απαγορεύει την ανεργία, την πείνα, τα ναρκωτικά. Μια κοινωνία που μαζί με τον ξένο κατακτητή θα έδιωχνε και τον ντόπιο εκμεταλλευτή.

Το ΕΑΜ (1943) εμπόδισε και τελικά κατάφερε να μην φύγει ούτε ένας Έλληνας για να πάει εργάτης στα εργοστάσια των ναζί. Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα, οργάνωσε τη «μάχη της σοδειάς». Και τότε και σήμερα αυτό που πραγματικά φοβούνται όλοι αυτοί που κατέχουν τον πλούτο είναι ο οργανωμένος λαός που διεκδικεί να κάνει κουμάντο στον τόπο του και στον πλούτο που παράγει. 

2. Τι έκανε η αστική τάξη της Ελλάδας τότε; Ένα κομμάτι της συνεργάστηκε με τον κατακτητή, έλεγαν «δε γίνεται τίποτα, ο εχθρός είναι παντοδύναμος», λούφαξαν περιμένοντας να έρθουν πάλι στα πράγματα. Και σήμερα υπάρχουν πολλοί είναι αυτοί που σου λένε «κάτσε φρόνιμα». Είναι η ίδια φάρα και τότε και σήμερα. Είναι οι επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, τα κόμματά τους. Είναι αυτοί που τότε έπαιρναν το χρυσάφι της χώρας και έφευγαν για το Κάιρο και όταν έφυγαν οι Γερμανοί κυνηγημένοι από το λαό, δεν δίστασαν να τον ματώσουν όπως και οι Γερμανοί κατακτητές. 

3. Τα σχολικά βιβλία δεν θα πουν για το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του ναζισμού-φασισμού. Περισσότερα από 20 εκατομμύρια, έφτασαν οι ανθρώπινες απώλειες της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν θα πουν ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία  άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη το 1944 για να προλάβουν την απελευθερωτική πορεία του Κόκκινου Στρατού.

Δεν θα πουν ότι την 1η Μάη του 1945 η σημαία της ΕΣΣΔ κυμάτισε στο Βερολίνο. Αυτή η σημαία έσερνε μαζί της το τίμημα 20 εκατομμυρίων νεκρών σοβιετικών πολιτών.

4. Οι σημερινοί φασίστες-δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, οι νοσταλγοί του Χίτλερ είναι οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των Ελλήνων συνεργατών των Ναζί, που μαζί αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό που αντιστεκόταν! Υπηρέτησαν το ναζιστικό τέρας με πλήρη συνείδηση, για τα πλούτη ή την εξουσία. Ήταν οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι χίτες που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ. Συμμετείχαν με ζήλο σε όλες τις θηριωδίες κατά του άμαχου λαού, σε μαζικές σφαγές, σε βιασμούς και στο πλιάτσικο. Ήταν οι χαφιέδες στις γειτονιές, φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν τους αγωνιστές. Αυτά είναι τα πρότυπα του Χρυσαυγίτη! ίζε  

«Τότε χίτες τώρα Χρυσαυγίτες»! Είναι με τη μεριά των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών για αυτό και έχουν εγκληματική δράση. Χτυπάνε και δολοφονούν Έλληνες και ξένους εργαζομένους, νέους και νέες για να τρομοκρατήσουν. Είναι τα τσιράκια των εφοπλιστών! Δεν έχουν καμία δουλειά μέσα στα σχολεία και τις γειτονιές μας! 

5. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σχολικά βιβλία μιλάνε για ολοκληρωτισμό ταυτίζοντας τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές με τους φασίστες. Αναρωτήσου: ποιος τα λέει όλα αυτά; Η Ευρωπαϊκή Ένωση της ανεργίας, της φτώχειας, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Σπ

Γυρίζουμε την πλάτη στο δηλητήριό τους. Στόχο έχουν το μέλλον και το δίκιο μας! Θέλουν να μας πείσουν ότι είναι ακρότητα να παλεύεις για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλευση. Δίνουν χιλιάδες ευρώ για να προπαγανδίζουν αυτή τη θεωρία οι ίδιοι που σου κλέβουν το μέλλον, που απολύουν τους εργαζόμενους, που μας βυθίζουν στη φτώχεια.

Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για το δίκιο μας. Για να έχει η νέα γενιά μόρφωση, δουλειά, δημιουργικό και ελεύθερο χρόνο, ασφάλεια. Το 2013 όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Αν ο λαός-όπως και τότε- αποφασίσει να οργανωθεί και να παλέψει. Να στραφεί ενάντια σ’ αυτούς που κλέβουν τον ιδρώτα και τον πλούτο μας. Τους καπιταλιστές.

*Δεν συμμερίζομαι όλο το κείμενο που  βασίζεται σε εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ, παρακλαδιού του ΚΚΕ το οποίο ουδέποτε μου ήταν συμπαθές, όσο για το ΠΑΜΕ συνεχίζω να απεχθάνομαι τις παλαιοκομματικές του κι εκτός τόπου και χρόνου δράσεις του.  Συμμερίζομαι ορισμένα μόνο μέρη του που περιέλαβε ο συντάκτης στο πολιτικό του άρθρο*. 

**O Κώστας Παπαδόγιαννης ήταν ο παππούς μου εκ μητρός (και, βέβαια, και του Μάκη Κατσαΐτη, γιού της μικρότερης αδερφής της μητέρας μου), από πατέρα επίσης αξιωματικό, και τα παραμύθια του για να κοιμηθούμε ήσαν οι διηγήσεις του από τους  Βαλκανικούς πολέμους, τον πόλεμο στη Μικρασία, όπου πέρασε "ζάχαρη" σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Τούρκων (1922-1923), την εκπαίδευσή  του στην αεροπλοΐα και αεροπορία στη Γαλλία (1916-1918), ένας από τους πρώτους αεροπόρους, τον πόλεμο της Αλβανίας και τον πόλεμο εναντίον των Γερμανών. Βενιζελικός, αντισυνταγματάρχης του Πυροβολικού το 1935, "κίνησε" τον Σπερχειό και μετά τη δίκη τους (βλ. αρχείο Πουλίδη, ερτ) βρέθηκε θανατοποινήτης στην Ακροναυπλία, απ' όπου δραπέτευσε το 1940 για να καταταγεί στην Ήπειρο υπό τις διαταγές του Δαβάκη.  Μετά την απελευθέρωση, έφαγε ουκ ολίγες εξορίες και ταλαιπωρίες, ξαναδούλεψε (είχε προλάβει να σπουδάσει στο ενδιάμεσο τοπογράφος μηχανικός στο Πολυτεχνείο), του "οφείλουμε' εξάλλου την αποξήρανση της λίμνης Ξυνιάδας, στην Στερεά Ελλάδα, και πέθανε τον Φλεβάρη του 1973 με τον βαθμό του στρατηγού (ολόκληρου, ούτε υπό ούτε αντί).**